Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Βραχυκύκλωμα


Της Μαρίας Κανελλάκη
 

 

Τη στιγμή που ένας άνθρωπος πέταξε απ’ την ταράτσα του ψηλού κτιρίου, ακούστηκε το πρώτο τιτίβισμα της άνοιξης που πέρασε. Ένα χελιδόνι έκανε αεροδυναμική βουτιά στο κενό, σα να ήθελε ν’ αρπάξει στον αέρα το ανθρώπινο σώμα. Να το στηρίξει στο δυνατό ράμφος του και να το επαναφέρει στα σκουριασμένα κάγκελα μιας άθλιας ταράτσας. Σε κάποια μεγαλούπολη, με ατέλειωτες εκτάσεις από γκρίζα κουτιά (τι παράξενες φωλιές!) και στρατιές ανθρώπων που περπατάνε σκυφτοί. «Ο μικρός πάλι ταρζανιές κάνει!... Τι θα κάνουμε μ’ αυτό το πουλί, μου λες;», προβληματισμένο τιτίβισμα του μπαμπά στη χελιδόνα του, που πετάριζαν παραπίσω.

Ο «μικρός» έσυρε απαλά την ουρά του πάνω απ’ το ακίνητο σώμα και τίναξε με θόρυβο τα –πρόωρα για την ηλικία του- ανεπτυγμένα φτερά του. Στην άσφαλτο πετάχτηκαν σταγόνες αίμα, ανακατεμένες με υπολείμματα άμμου και θαλασσινής αρμύρας. Πλησίασε στο ξέπνοο πρόσωπο. Έκανε μιαν απότομη κίνηση, σα να άρπαξε στον αέρα μια πεταλούδα, μια ψυχή, ή τις τελευταίες ανάσες του άγνωστου αυτόχειρα και διακτινίστηκε με ουρανομήκη φτερουγίσματα. Κανείς απ’ τους περαστικούς που ούρλιαζαν πανικόβλητοι, δεν παρατήρησε ένα ζευγάρι υγρά μάτια να γυαλίζουν σαν πανάκριβες πορσελάνινες μινιατούρες.

«Καλό παιδί, αλλά ιδιόρρυθμο!...», είπε με στόμφο η κυρία του διπλανού κουτιού. Μαζί της συμφώνησαν σύσσωμοι οι γείτονες, κούνησαν δυο φορές το κεφάλι προς τα κάτω και απομακρύνθηκαν σκυφτοί. Ένα σεντόνι σκέπασε τη μάζα που πριν λίγο, ήταν ένας όμορφος και στητός νεαρός άντρας. Η πόρτα ενός ασθενοφόρου έκλεισε στριγγλίζοντας. Το αχνιστό αίμα σχημάτισε ένα οφιοειδές ρυάκι, μέχρι που το πήραν σβάρνα οι ρόδες των αυτοκινήτων κι έγινε πορφυρή δαντέλα στην άσφαλτο. Οι κουρτίνες κλείσανε στα γύρω κουτιά και όλοι ξαναγύρισαν στη ρουτίνα της μέρας.

«Καλό πτηνό αλλά έχει μια σπάνια αρρώστια...» ήταν η διάγνωση του πελεκάνου, που φημιζόταν για τα γιατροσόφια και τις συμβουλές του. «…Νόσο των ανθρώπων τη λένε και θέλει συχνά πρωτεϊνικά γεύματα και όχι έντονες συγκινήσεις. Ο μικρός επηρεάζεται απ’ τα γήινα μαγνητικά πεδία και ταυτίζεται με τα συμπαθή δίποδα. Ευτυχώς, έχει ακριβέστατο προσανατολισμό και η ηλιακή του πυξίδα λειτουργεί στην εντέλεια».

Είχε ένα κατάμαυρο τρίχωμα, γυαλιστερό σαν ατόφιο μετάξι, με ολόλευκες βούλες στο λαιμό του, που από μακριά μοιάζανε σειρά μαργαριτάρια απ’ τις νότιες θάλασσες. Απ’ τα πρώτα του πετάγματα, φάνηκε πόσο δυναμικό και ατρόμητο ήταν. Διήνυσε εκατοντάδες χιλιόμετρα, πέταξε κόντρα σε μανιασμένες ανεμοθύελλες, αναμετρήθηκε με φουρτουνιασμένες θάλασσες και πάλεψε με αρπαχτικά πουλιά. Η μοναδική στιγμή που ρίγησε από φόβο, ήταν όταν βρέθηκε ανάμεσα στις εκτυφλωτικές λάμψεις απ’ τους πολέμους των ανθρώπων. Λύγισε όταν αντίκρισε ποτάμια αίματος και δάκρυσε στις οιμωγές των μανάδων πλάι στα κουφάρια των παιδιών τους.

Ένα χρόνο μετά, σε μια δύσκολη ανεμοπορία στη θάλασσα, η μάνα του τον αποχαιρέτησε. Δεν είχε υπολογίσει σωστά την απόσταση ως το επόμενο ξερονήσι και εξαντλήθηκε απ’ το αδιάκοπο πέταγμα. Πριν πέσει στα αγριεμένα κύματα και γίνει το γεύμα ενός περαστικού γλάρου, φώναξε με όση δύναμη της είχε απομείνει: «Να κοιτάς πάντα μπροστά! Δεν έχει σημασία αν πέφτεις, αλλά αν ξανασηκώνεσαι και συνεχίζεις το ταξίδι σου! Αλλιώς, παραμονεύουν τριγύρω όρνια να σε κατασπαράξουν!..». Η τιτιβιστή κραυγή έκανε γκελ πάνω στο νερό κι ακούστηκε ταυτόχρονα σ’ ένα κουτί, στο κέντρο μιας μεγαλούπολης. «Πφφ… τελικά όλες οι μανάδες τα ίδια λέτε!...» ψιθύρισε σαρκάζοντας, για να ξορκίσει τη θλίψη του.

Χρησιμοποιώντας τη βιολογική του πυξίδα και κάνοντας θεαματικά βολ πλανέ στα ρεύματα του αέρα, βρέθηκε στο δέκτη του δεύτερου μηνύματος, που οι χελιδονο-συχνότητές του εντόπισαν. Μελαχρινό παλικαράκι  αν ήταν χελιδόνι θα ήταν συνομήλικοι. Βυζαντινή μορφή. Γρανιτένια μάτια με ίριδες από φώσφορο, βλέφαρα παχιά σαν ατσαλόσυρμα, χέρια δυνατά και καλοζυγισμένα που θα πέταγαν ως τους εφτά ουρανούς και δέρμα να στραφταλίζει σαν φίλντισι. Το περπάτημα του πάνω στο χώμα, σαν τα πρώτα φτερουγίσματα νεοσσού πριν φύγει ψηλά, για τις ουράνιες πύλες.

Δεν χρειάστηκαν συστάσεις. Τα τιτιβίσματα λίγο διαφέρουν απ’ την ανθρώπινη λαλιά, για όσους κατέχουν τη γλώσσα της φύσης. Πόνος ίδιος. Δυο μάνες. Που χάθηκαν ταυτόχρονα, πριν λίγα λεπτά. Αφήνοντας κοινή παρακαταθήκη. «Θα μου λείψει το γάλα της, η μυρωδιά… η αγκαλιά της… Πέρυσι χάσαμε τον πατέρα και τον αδερφό μου. Ο ένας από καρδιά, ο άλλος από ντροπή που δεν έβρισκε δουλειά να μας ταΐσει. Τη μέρα που σταμάτησα το σχολείο για να ψάξω κι εγώ για κανένα μεροκάματο, ανέβηκε στην ταράτσα και πέταξε μακριά μας… Να, από κει…». 

«Κι αν σου πω πως ήμουν κι εγώ μαζί του… και πετάξαμε παρέα ως τις πιο ψηλές χελιδονοφωλιές, εκεί που έχει τόση ησυχία ώστε ακούγεται μέχρι και το άνθισμα του τριαντάφυλλου, εκεί που τα ρολόγια μετράνε μόνο τις ψυχές που είναι πολύτιμες και ατόφιες και δίνουν εντολή σ’ ένα γέρο κούκο ν’ ανοίξει διάπλατα τις σμαραγδένιες πόρτες του παραδείσου για να τις κλείσουν μέσα για πάντα; Τι έχεις να πεις;»

«Ότι πετάς στα σύννεφα!..».                                                                                                     
«Μέσα έπεσες Μεγάλε!...». 
«Θα με μάθεις να πετάω;» 
«Θέλεις;»

Δεν πρόλαβε να απαντήσει. Όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να υποψιάζεται πως ο ορίζοντας ξεκινάει πέρα απ’ το σύνορο του αμφιβληστροειδή του, συντελείται το βραχυκύκλωμα. Συνωμοσία της πιο ισχυρής επαναστατικής οργάνωσης. Της φύσης. Σμήνη χελιδονιών απογειώνονται ταυτόχρονα ψηλά, σαν μια αόρατη δύναμη να τινάζει δυνατά ένα πολυκαιρισμένο σεντόνι. Ένα μελαχρινό παλικάρι με φτερά ανοιχτά, σύγχρονος Χριστός πάνω στο σταυρό του, ωθείται απ’ τον δυνατό αέρα και απογειώνεται. Άγριο πουλί που κοιτάει τον ήλιο κατάματα μέχρι να τον τυφλώσει. Ανάσταση. Έλευση. Σπόρος που φυτρώνει σε μια μήτρα και πολλαπλασιάζεται. «Ναι, μπορείς να πετάξεις ρε Μεγάλε!». Έκτακτη είδηση στα κανάλια του ουρανού και της θάλασσας. Απ’ τους γυπαετούς ως τις μέδουσες κι απ’ τα λιοντάρια ως τους ανθρώπους των κουτιών. Πέφτουν οι ασφάλειες! Σκοτάδι! Η οργή που βρίσκει μονοπάτια διαφυγής, το άδικο που μαζεύεται σε μαύρα σύννεφα, ένας Δίας που ακονίζει τους κεραυνούς του και μια λυτρωτική βροχή που δεν δείχνει έλεος σε κιβωτούς, ούτε αναγνωρίζει επίγειους αυτοκράτορες. Ουρανοί καταρράκτες. Εξιλέωση. Τιμωρία. Δικαίωση.



Στις σελίδες της μελλοντικής ιστορίας, θα αναφερθεί σαν το τέλος του βιομηχανικού κόσμου. Στη σύγχρονη μυθολογία ωστόσο, θα υπάρχει ο θρύλος ενός χελιδονιού που ήταν συλλέκτης αδικοχαμένων ψυχών. Τις μάζευε σε ασημένιες κλωστές και τις μετέφερε σε μια ουράνια κρύπτη που τη φύλαγαν Κένταυροι και Νεράιδες. Όταν πέθανε, οι ψυχές δακρύσανε, γίνανε ασημένια βροχή και πέφτοντας στη γη, λιώσανε διαμιάς τους άψυχους, μεταλλικούς ανθρώπους.







51 σχόλια:

  1. Μαρία μου δεν έχω λόγια!
    Ανατριχιαστικό κείμενο για να περιγράψει τη σύγχρονη πραγματικότητα: αυτή της Ελλάδας του σήμερα όπου βρέχει ανθρώπους!
    Θα λιώσουν άραγε οι μεταλλικοί άνθρωποι ποτέ;
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ναι! Είναι κάτι καζάνια εκεί "κάτω" που περιμένουν αναμμένα!
      Και τα δικά μου φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Μαρία δεν μπορώ να πιστέψω ότι μια φίλη δική μου έχει τέτοιο μεγάλο ταλέντο που όταν γράφει ενεργοποιεί το μηχανισμό των δακρύων...
    Μαρία μου αν σου πω πως είμαι περήφανη για σένα και την ευαισθησία σου, ξέρω πως δεν θα το καταλάβεις γιατί δεν έχεις ανάγκη να είναι κάποιοι περήφανοι για σένα.
    Ξέρω πως όταν πάρεις το μολύβι στο χέρι σου δεν γράφεις ζωγραφίζεις.
    Μπορώ να πω πως μάλλον φωτογραφίζεις, όχι γεγονότα, όχι ιστορίες αλλά ψυχές με συναισθήματα...
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα σου πω τι νιώθω τώρα, γιατί δεν έχεις ανάγκη να το ακούσεις.
      Το νιώθεις.
      Το συναίσθημα δεν χρειάζεται διάλογο.
      Μετά την "αγκαλιά" που ανταλλάξαμε στο παγκάκι σου, σε φιλώ κι εγώ.
      Νοερά αλλά ουσιαστικά!

      Διαγραφή
  3. Υπέροχο,μοναδικό το αλληγορικό σου κείμενο!
    Ένα εξαίσιο σημερινό παραμύθι που καθρεφτίζει
    την σκληρή εποχής μας γεμάτη από αδικοχαμένες ψυχές!

    Πολλά φιλιά Μαρία μου
    για μια καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζού αρμένιζε εσύ, ανέβαινε τις "βουνοκορφές" σου και άσε με να σε κρυφοκοιτάζω απ' την οθόνη μου και να σε θαυμάζω. Και να ελπίζω πως όσο υπάρχουν άνθρωποι με βλέμμα ανοιχτό, υπάρχει και ελπίδα!
      Καλή βδομάδα καπετάνισσα μου!

      Διαγραφή
  4. Μακάρι να λιώσουν οι μεταλλικοί άνθρωποι..έχουν πάρει πολλές ψυχές στο λαιμό τους...και πόσους θα πάρουν ακόμα έτσι που πάμε από το κακό στο χειρότερο...
    Δεν ξέρω τι τέλος θα γράψει αύριο η ιστορία, αλλά εύχομαι να μην ξαναυπάρξει "τέλος" για τους "ιδιόρρυθμους" απελπισμένους που γεμίζει ο κόσμος μας μέρα με τη μέρα...μόνο για τα καθάρματα να υπάρξει που τρώνε τις σάρκες μας!!
    Τι να πω για τη γραφή σου..καθηλώνει πάντα!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθηλωμένη παρατηρώ το μακελειό γύρω μου.
      Αν ήταν άλλες εποχές, θα το κάναμε πρωτοσέλιδο με πηχαίους τίτλους κι αφορμή για δράση και αντίσταση.
      Ας γίνουν η θηλιά στο λαιμό των σαρκοφάγων θηρίων. Είθε!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  5. Kαθηλωτικο...!!
    Η διαφορα του ταλεντου..Απο την απλη διηγηση...!!
    Δημιουργεις εικονες..Που φαινονται απολυτως πραγματικες...μεσα στην διηγηση που ειναι..
    Εξαιρετικα φανταστικη...!!

    Και το συναισθημα βγαινει μονο του..
    Σαν θρησκευτικος υμνος, σ εκεινους που αληθινα νοιωθουν..Το Θειον..Το ανθρωπινο Παθος...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Έγραψες" και πάλι Μαρία!
    Φανταστικό κείμενο που όπως σχολίασε και ο Μαχαίρης.....σε κάνει να βλέπεις διάφορες εικόνες που πάνε πακέτο με αυτά που περιβάλλουν την σημερινή καθημερινότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να ήταν -κυριολεκτικά- φανταστικό Χριστινάκι μου... μακάρι!
      Καλώς ήρθες πίσω στα πάτρια!
      Έλειψες...

      Διαγραφή
  7. Κάποτε, ήταν ένας γλάρος -ο Ιωνάθαν- που μ' έκανε να δακρύσω με τις προσπάθειές του για το πέταγμα προς την ελευθερία...
    Σήμερα, ένα χελιδόνι-ψυχοπομπός.
    Τι ειρωνεία... ένα πουλί που προμηνύει την άνοιξη, να της κλείνει τώρα την πόρτα πριν προλάβει να βγει στη ζωή, να κλείνει τα μάτια τα δικά του πριν την αντικρίσει...

    Μοναδικό και πολύτιμο γραπτό!
    Συγχαρητήρια! Εύγε, Μαρία μου!...

    Φιλιά πολλά!
    ✽~✽~✽

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να μην ξεχνάμε να φτεροκοπούμε αδιάκοπα, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται στα συμβατικά αυτιά, τρελό και αδύνατο.
      Ο γλάρος του Μπαχ είναι απ' τα αγαπημένα αναρχικά παραμύθια που με ταξίδεψε κι εμένα κάποτε. Ύμνος στην ελευθερία!

      Σ' ευχαριστώ πολύ Ιωάννα μου!

      Διαγραφή
  8. Θα σκίσω τα πτυχία μου ρε παιδιά!
    Είμαι ένα άχρηστο κορμί, καλησπέρα σας!
    Πάω να γράψω καμμιά κουταμάρα να περάσει η ώρα μου...
    Για ως εκεί με κόβω..............
    Α! Ρε "Κανελλάκη", εμ, δε χόρτασες..καρφίτσες,
    εμ, θα πάρεις και το Έπαθλο του Διαδικτύου!
    Δεν σε ρωτήσαμε αν το θες αυτό κυρά.
    ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΕΤΑΙ ΩΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ..!
    ΣΕΒΗ! ΜΟΝΟ ΣΕΒΗ!
    ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λατρεύω τις υπερβολές σου.
      Τα κεφαλαία σου και τα χαμόγελά σου, φτιαγμένα με τελίτσες και παρενθέσεις.
      Φύλαξε τα σέβη για άλλους ("... Το σπαθί μου Ειρήνη!...Το λοφίο, πού πήγε το λοφίο;")

      Μου φτάνει το αλισβερίσι που έχουμε καθημερινά.
      Αυτό μόνο...

      Διαγραφή
  9. Καποιος που μπορει να "τσακωσει" και να αποδωσει με λογο,
    μικρες,"ασημαντες" στιγμες οπως του μικρου χελιδονιου
    που αρπαζει την τελευταια ανασα με το ραμφος του και
    ολη η ζωη ανταλλασεται μεσω των ματιων τους,
    δεν μπορει παρα να χαιρει αγαπης και τιμης!
    Σε ευχαριστουμε!

    Θλιψη και αυτοκτονια...
    κι ενα γαμωτο τελματικης αναταραχης του κοσμου!

    Καπου εκει τριγυριζουμε οι περισσοτεροι...

    Καληνυχτολουλουδο,καλη μου Μαρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα "γαμώτο" και μια υπόσχεση για πτήσεις, που μόνο εμείς ξέρουμε να κάνουμε.
      Κι ας είναι χαμηλές.
      Κάνουν θόρυβο. Κι ενοχλούν με το βόμβο τους...

      Μύρισε ως εδώ... Κι από μένα άλλο ένα!

      Διαγραφή
  10. Καθηλωτική και υπερκόσμια Μαρία μας ταξίδεψες πάλι, μας έκανες να φτεροκοπήσουμε ....αναζητώντας αυτό το χελιδόνι....
    τον ψυχοπομπό/σωτήρα των αδικοχαμένων ψυχών. Αυτή η Ουράνια Κρύπτη με μάγεψε και με γέμισε αγαλίαση ....άγγιξες και πάλι τις ψυχές όσων είχανε την τύχη να σε διαβάσουνε Μαρία .....Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου Κλαυδία μου.
      Να αγγίζω ψυχές, είναι υπέρτατη τιμή και ικανοποίηση για μένα.
      Σου στέλνω την αγάπη και τον σεβασμό μου!

      Διαγραφή
  11. και έρχομαι τώρα να γράψω τι;
    πως να μιλήσω για όσα διάβασα, για όσα ένοιωσα; πως να μιλήσω για ψυχές που στην άκρη του ράμφους βρεθήκανε;
    πως να μιλήσω για τις μανάδες, που όλες τα ίδια λένε; πως να μιλήσω για το πέταγμα και για το "πέταγμα" ανθρώπων-πουλιών; πως να σου πω με λίγα λόγια πως δεν σε διαβάζω, σε βιώνω ως τα μύχια μου;

    είμαι τυχερότερη απ' ότι πίστευα. ζω σ' έναν κόσμο που έχει Ανθρώπους σαν και σένα!
    έχεις την αγάπη μου και τον σεβασμό μου, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζευόμασε σιγά-σιγά Λύχνε μου κι είμαστε πολλοί Άνθρωποι ως φαίνεται...
      Με τιμούν τα λόγια σου, ειλικρινά.
      Ξέρω πως είναι πάντα μετρημένα και προσεχτικά βαλμένα.
      Όπως μόνο οι ποιητές γνωρίζουν...
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  12. Συγκλονιστικό!

    Υποκλίνομαι στο ταλέντο σου, Μαρία μου. Πώς να περιγράψω όλα αυτά που αισθάνθηκα, διαβάζοντάς σε; Άφωνη, άφωνη... και χαίρομαι απίστευτα που μου το προκάλεσες αυτό.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σ' ευχαριστώ που μου καταθέτεις το συναίσθημά σου.
      Δεν ξέρεις πόσο πολύτιμο είναι αυτό για μένα.
      Να'σαι καλά γλυκιά Έλλη!

      Διαγραφή
  13. Αχ Μαρία μου.....
    Πόσο με συγκίνησες!
    Πόσο όμορφη αλληγορία!!
    Εξαιρετικό!
    Να σαι καλά κι ας βουρκώνουν τα μάτια.
    Φιλάκια γλυκιά μου, καλή βδομάδα:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να βουρκώνουν Σερενάτα μου τα μάτια μας.
      Να μη ξεχνάμε να χρησιμοποιούμε τους αδένες μας.
      Να μείνουμε Άνθρωποι...
      Σ' ευχαριστώ πολύ φίλη μου!

      Διαγραφή
  14. Βρε Μαράκι όταν διαβάζω αυτά που γράφεις τόσα συναισθήματα μου βγάζεις και όλα μαζί, κλάμα, θυμός, στεναχώρια, γέλιο, απογοήτευση..
    Πως γίνεται να συνδυάζονται όλα αυτά.
    Μήπως έχω αρχίσει και τα χάνω;
    Φιλιά πολλά για άλλη μια φορά υπέροχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mήπως έχεις αρχίσει και τα βρίσκεις;
    Αυτό είναι το ζητούμενο Ελενάκι μου.
    Να τα εντοπίζουμε και να τα καταγράφουμε.
    Να μη μας παρασύρουν αυτά, αλλά να μπορούμε να τα ελέγχουμε και να τα διαχειριζόμαστε.
    Άλλα τόσα φιλιά κι από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Να πω ότι νιώθω δέος όταν σκέφτομαι τι μας περιμένει με το τέλος του βιομηχανικού κόσμου - τόσες και ραγδαίες οι εξελίξεις, οι φυσικές καταστροφές, οι μελλοντικοί πόλεμοι, η οικονομική εξαθλίωση. Μου αρέσει όμως να διαβάζω μικρά πυροτεχνήματα, ανθρώπους που αντιστέκονται στους τοξικούς ανθρώπους με τις μικρές τους πτήσεις. Όλο και κάποιον θα συμπαρασύρουν στα ταξίδια τους!

    Χαιρετισμούς από την μακρινή Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρακαλώ προσδεθείτε στις θέσεις σας.
      Προβλέπονται κραδασμοί...

      Γεια σου ρε ταξιδιάρικο Αγριμάκι μου :-)

      Διαγραφή
    2. Αυτοί οι κραδασμοί είναι που μας ξεσηκώνουν. ;-)
      Την καλημέρα μου από Μελβούρνη

      Διαγραφή
  17. Ναι, καλά τώρα.
    Ανέβασες τον πήχυ για να περνάμε όλοι από κάτω.
    Δεν παίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υποκλίνομαι στο σχόλιο του μεσιέ Πέτρους !
      Εγώ παίζω πάντως γιατί σαν παιδί που είμαι βαθιά μέσα μου πάντα ευελπιστώ ότι θα πιάσω το πρότυπο (αχαχα κούνια που με κούναγε!)
      (Σόρρυ για τη σφήνα!)

      Διαγραφή
    2. Πέτρο, είσαι γίγαντας! Όσο και να τον ανεβάσω, το μπόϊ σου δεν το φτάνω.

      Αριστέα μου αν δεν μπορείς να τα πιάσεις, άλλαξε πρότυπα ;-)

      Διαγραφή
  18. Μαρία μου καλώς σε βρήκα!!Διάβασα το κείμενό σου και πραγματικά με διαπέρασε ένα ρίγος και μια συγκίνηση φοβερή!!!!Γράφεις υπέροχα και νιώθω πολλή τυχερή που σε συνάντησα στο διαδικτυακό χώρο!!!Θα σε παρακολουθώ και θα τα λέμε!!Ελπίζω να περνάς και εσύ από το μπλογκάκι μου και να έχουμε μια επικοινωνία!!!Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σόφη μου ζεστό καλωσόρισμα και πολλά ευχαριστώ που ήρθες ως εδώ και για τα καλά σου λόγια. Εννοείται ότι θα τα λέμε, θα είναι μεγάλη μου χαρά.
      Σου'ρχομαι επίσκεψη, ετοίμασε "καφεδάκι" και τα ... δέοντα;-)

      Διαγραφή
  19. Γι' αυτά τα "βραχυκυκλώματα" του -ούτως ή άλλως βραχυκυκλωμένου μας παρόντος χρειάζονται τα "γερά φτερά", αλλά κι οι "γειώσεις".

    Για τα δύσκολα και τα ανυπέρβλητα των ανθρώπινων αδυναμιών, για τα επώδυνα κι επικίνδυνα των ανθρώπινων κοινωνιών.

    Μαρία, το κείμενό σου αυτές τις σκέψεις μου δημιούργησε, πέρα από τις διαδοχικές πολύ δυνατές εικόνες και συναισθήματα (για τα οποία και σ' ευχαριστώ).

    Ας δώσουμε ο ένας στον άλλο κουράγιο και φροντίδα κι όλα τα "πουλιά" θα ξαναγυρίζουν με λαχτάρακαι πάλι στις φωλιές τους.

    Εξαιρετικό κείμενο με σαφές μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες νομίζω. Να είσαι καλά να μας χαρίζεις τέτοια στολίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σ' ευχαριστώ που ψυχανεμίζεσαι Ευάγγελε. Που νιώθεις αντί να διαβάζεις.
    Σ' ευχαριστώ από καρδιάς.
    Τα λόγια σου με τιμούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τόσο καιρό Μαρία μου πετάνε άνθρωποι με φτερά χελιδονιών και κανένας δεν δινει σημασία ... λες και είναι φυσικό να φεύγει με αυτόν τον τρόπο κάποιος που έχασε τα όνειρά του! Κανένα δάκρυ ανθρώπινο δεν ξεπλένει το αίμα από την άσφαλτο και τώρα ... είσαι σίγουρη πως τα δάκρυα των χελιδονιών θα καταφέρουν να λιώσουν τις ανθρώπινες πανοπλίες που στέκουν ασάλευτες?
    Κι όμως μένει η ελπίδα πως αλλαγή θα γίνει ... η ελπίδα μου έμεινε όταν τελείωσα να διαβάζω.

    Σε φιλώ
    Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ελπίδα μου Λεβινάκι μου δεν υπακούει στη λογική.
      Έχει φτερά και γίνεται το πεπρωμένο μας, αν την υπηρετήσουμε με πάθος και συνέπεια.
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ που ήρθες ως εδώ, κι άφησες το αποτύπωμα της σκέψης σου.
      Είναι τιμή για μένα και το εννοώ αυτό.
      Καλό σαββατόβραδο σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  22. Απλά υποκλινομαι και αν το χελιδονι ταιριαζε τις αημοκλωστες των ψυχών ΕΣΥ χαρα μου γνεθεις με οίστρο τα μπρισιμια της καρδιάς μας .... Μια υπόσχεση μονάχα μπορω να δώσω πως δεν θα σε χάσω ποτε φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος.
    Το εκπέμπεις από μακριά.
    Σ' ευχαριστώ για τα πολύ συγκινητικά και ποιητικά σου λόγια Κάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. δεν ξέρω τι να πω...
    ίσως είμαι πολύ φορτισμένη αυτές τις μέρες...
    ευχαριστώ σε Μαρία μου για ότι διάβασα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εγώ σ' ευχαριστώ που μέσα στα προβλήματα που περνάτε, βρίσκεις το κουράγιο και τη διάθεση να περνάς απ' τα μέρη μου!
    Καλή δύναμη σε όλους μας Ελενάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σα να ξεφύλλισα λεύκωμα με της γης χρώματα και μυρωδιές τυλιγμένες σε λέξεις, σερβιρισμένες σε παραγράφους ... για λίγο πέταξα ... τα σέβη μου εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρκετά ετεροχρονισμένα, σ' ευχαριστώ πολύ "Δάσκαλε"!
      Τέτοια λόγια από σένα είναι μεγάλη τιμή που τ' ακούω.
      Να'σαι καλά.
      Ξέρω πως εκπέμπουμε στην ίδια "συχνότητα" και εκτιμώ πολύ την παρουσία σου εδώ...

      Διαγραφή
  27. Μπορεί να εχεις γραψει καινουργια αναρτηση...αλλα εγω γύρισα πίσω σε αυτην..!!!!!!.. με ενα κομπο στο λαιμό για τις αλήθειες που διαβασα εδώ.. και που η πένα σου τις εκανε... να γλυστρήσουν στο μέσα μας......ανασκάλεψαν ...μπλάκ αουτ!!!!!
    ....τα φοβάμαι τα βραχυκυκλώματα.... βαζω καβάντσα .. χελιδονόφτερα...που ξερεις μπορεί να χρειαστούν για πεταγμα προς την ζωή..αυτό το τιτίβισμα μου άρεσε........ μου εφερε χαμογελο... .......
    Σου εχω στηλει τα δικα μου τιτιβίσματα; αν οχι περιμενω μέηλ με διευθηνση... ευλογημένο να είσαι...φιλια απο την πατριδα σου και απο μενα την Κρητικομακεδόνισσα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ρουλάκι σου έχω στείλει email.
    Στη δ/νση που υπάρχει στο μπλογκ σου.
    Το πήρες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Απιστευτα υφανθηκαν ολα μου τα συναισθηματα βιωνοντας καθε εικονα και ταξιδευοντας μαζι με το μικρο χελιδονι....
    Κανεις τη θαλασσα πουχω μεσα μου να θελει να ξεχυθει προς τα εξω!
    Φιλια! Καλως σε βρηκα.... (απο καιρο,μα δεν εχω σχολιασει νομιζω αλλη φορα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ΛΩΛΟΣΤΕΦΑΝΗΣ...ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ3 Μαΐου 2013 στις 9:24 μ.μ.

    ΜΑΡΙΩ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή