Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Postjoy by Agrimio


Aγαπημένη μου φίλη, 

Στο είχα υποσχεθεί. Άμα μου πεις «βότσαλο» θα βγω. 
Να τα φυλάς εσύ. 
Κλείσε τα μάτια και μέτρα. 
Πέντε-δέκα-δεκαπέντε… πόσες θάλασσες και πόσες στεριές μας χωρίζουν; 
Θα με βρεις όπου και να κρυφτώ. 
Μια αλάνα γίναμε…δεν μασάμε από σύνορα. 
Μελβούρνη-Αθήνα, μια σκέψη δρόμος. 
Με το αζιμούθιο μας κολλημένο στην Κρήτη και τις καρδιές μας να χτυπούν στις ίδιες συντεταγμένες. 
«Ρέθυμνο – Ανώγεια - Στο καφενείο της κεντρικής πλατείας - Αντίκρυ στο σπίτι του Ξυλούρη - Στο μαντεμένιο τραπεζάκι με τις ψάθινες καρέκλες – Κάτω απ’ τη γέρικη μουριά…- Υψώνω το ποτήρι μου - Στην υγειά σου Αγριμάκι!»


Για όσους δεν την ξέρουν, η Αγριμιώ είναι μια φίλη που διαπρέπει στη Μελβούρνη.
Μεταξύ των πολλών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων της, προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της σε Ίδρυμα για παιδιά που παρουσιάζουν παραβατική συμπεριφορά, κυρίως λόγω της εγκατάλειψης, ή και κακοποίησης  απ’ τους γονείς τους.
Η ιδέα της απλή στην εφαρμογή, αλλά με συμβολική αξία.

Αντιγράφω απ’ το μπλογκ της «Βότσαλα στη λίμνη». 
Με την ευχή να αγκαλιάσουμε αυτή την προσπάθεια και να τους στείλουμε όλη τη θετική μας ενέργεια.


«…Σκοπός είναι να φτιάξουμε μια καρτ-ποστάλ στην αγγλική, με ένα θετικό μήνυμα και να τις συγκεντρώσουμε για το γραφείο μου και το σαλόνι των παιδιών στον χώρο μας. Οι έφηβοι είναι παιδιά με / ή χωρίς γονείς, με διάφορους εθισμούς και ψυχολογικά προβλήματα. Αρκετά από αυτά κακοποιημένα ή/και παραμελημένα. Άλλα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών κι άλλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλά από αυτά έχουν περάσει από φυλακές ανηλίκων και τα περισσότερα δεν πάνε σχολείο…»

«…Συνήθως οι χώροι αυτοί είναι αποστειρωμένοι. Πόρτες ασφαλείας και τζάμια διπλά που κλειδώνουν όλη μέρα…Λευκοί τοίχοι, ασπρισμένοι από την χλωρίνη και την παγερή αδιαφορία των φορέων. Πολλές φορές, ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, έπιπλα, θεραπευτές και ειδικούς...»

(...) Το σπίτι μας αναπνέει, πονάει, ματώνει και επιβιώνει όπως κάθε σπίτι. Όμως ήρθε ο καιρός για μια δραστική αλλαγή. Για μια ανανέωση!

Για αυτό σκέφτηκα να καλέσω όλους εσάς να με βοηθήσετε να γεμίσω τους τοίχους μας με ιστορίες – ιστορίες καθημερινής τρέλας, αισιοδοξίας, χαράς και γέλιου. Μα πάνω απ’ όλα, ιστορίες φιλίας, επιβίωσης και γενναιότητας. Τα μηνύματα από την χώρα του Ήλιου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ζεστά!


Για να λάβετε μέρος στο project πρέπει:

(α) να μην διαθέτετε απαραίτητα καλλιτεχνική φλέβα αλλά να θέλετε να χαρίσετε ένα χαμόγελο στα παιδιά αυτά (και σε εμένα που μένω μαζί τους κάτω από αντίξοες συνθήκες και τραγικές ελλείψεις… τώρα όποιος θέλει να κάνει κάτι για εμένα αποκλειστικά στην ελληνική όχι απλά δεν θα παρεξηγήσω, αλλά μάλλον θα με πάρουν και τα ζουμιά, ε; ),

(β) να αναδημοσιεύσετε την ανάρτηση αυτή στο ιστολόγιο σας ώστε να προσκαλέσουμε περισσότερο κόσμο στο εγχείρημα αυτό,

(γ) να φτιάξετε την καρτούλα σας (μέγεθος Α5-Α6), να την φωτογραφίσετε, να την αναρτήσετε στο ιστολόγιο σας και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου, να μας την στείλετε εδώ.
Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στο σύνδεσμο: 



Υ.Γ. Oι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην Ακρόπολη, απ’ την τρελλο-παρέα μας.
Τα πνευματικά δικαιώματα, τα χαμόγελα, οι ευχές, η αγάπη και η θετική μας ενέργεια, 
σας ανήκουν!
Καλή επιτυχία Αγριμιώ!

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Το χειμώνα δεν τον θέλω!!

 

Με τίποτα!

 

Δεν μου αρέσει το κρύο, δεν μου αρέσει που νυχτώνει απο τις 17.00, δεν μου αρέσει αυτό που θα έρθει τον συγκεκριμένο χειμώνα,  κατά τα λεγόμενα των φίλων μας της τρόικα, ή αλλιώς νταβατζή, ουπς συγνώμη.

 

Μόλις ήρθα διακοπές στο ξεχωριστό μου μέρος

 

 

 

 

και δεν σκοπεύω να σκεφτώ ούτε τον χειμώνα ούτε αυτά που μας περιμένουν.

Θα κλειστώ για λίγες μέρες στον δικό μου κόσμο, και θα σας ξαναδώ όταν θα γυρίσω.

Όποτε έχω δίκτυο, θα σας διαβάζω όλους τους μπλογκοφίλους μου γιατί δεν θα αντέξω πολύ μακριά σας.

Σας φιλώ γλυκά και εύχομαι να περάσετε όλοι όμορφα και να ξεκουραστείτε για την συνέχεια!

Φιλιά πολλά πολλά σε όλους!