Φως

Της Φωτεινής Μπούρου

photo: Θάνος Τσάκαλος

Σε στιγμές που υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι, εκεί που νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο, πως χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, βρίσκεται ένας άνθρωπος να σου χαρίσει το φως του.

Είναι σαν μια ώθηση να πας παρακάτω, να ξεπεράσεις όλα τα προβλήματα, να διώξεις αυτό το μαύρο που σε εμποδίζει να δεις τη ζωή. Ένα φως ικανό να σου χαρίσει γέλιο, ζωντάνια και αισιοδοξία, αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματα. ‘Ένα φως που το έχεις τόσο πολύ ανάγκη και έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή.

Όμως, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο ίδιος άνθρωπος που σου έχει δώσει το φως του σε μια δύσκολη στιγμή για σένα, μπορεί να σου το πάρει πάλι πίσω. Κι αν ήταν η μόνη σου ελπίδα αυτό το φως, φτάνεις πάλι στο μηδέν, πάλι στο απόλυτο σκοτάδι.

Δυστυχώς, έτσι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Όσο και να θες, δεν μπορείς να τους εμπιστευθείς. Ελάχιστοι άνθρωποι είναι άξιοι εμπιστοσύνης.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να βασίζεσαι σε προσωρινά φώτα, φώτα  που τρεμοπαίζουν, όπως είναι το φως ενός κεριού. Σίγουρα είναι πολύ χρήσιμα και αναγκαία, αλλά κάποια στιγμή αυτά τα φώτα που σου χάρισαν το χαμόγελο, μπορεί να χαθούν και να σε βυθίσουν πάλι στο σκοτάδι.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ο καθένας χρειάζεται το δικό του φως. Μόνο αυτό μπορεί να εμπιστευθεί. Κάπου υπάρχει σίγουρα. Απλώς χρειάζεται λίγο ψάξιμο παραπάνω. Μπορεί να βρίσκεται σε μια μουσική μελωδία, σε μια αγαπημένη ταινία, σε μια βόλτα στην παραλία, στη ζεστασιά της οικογένειας ή στην αγκαλιά ενός καλού φίλου. 

Είναι κάποια φώτα που ευτυχώς διαρκούν για πάντα και πάντα θα είναι δίπλα μας  να μας φωτίζουν ό,τι και αν συμβεί. Εκεί είναι και το κλειδί της ευτυχίας.

Καλή αναζήτηση.

ΥΓ. Αφιερωμένο στους ανθρώπους που μόνιμα φωτίζουν τη ζωή μου, τόσο στις εύκολες όσο και στις δύσκολες στιγμές.