Στο κόκκινο

Της Μαρίας Κανελλάκη

 

photo: Θάνος Τσάκαλος

Όσο διαρκεί ένα φανάρι.

Σε μια κεντρική λεωφόρο.

Πέντε ζητιάνους αριστερά και όλο ευθεία, στο δρόμο με τ’ απλωμένα χέρια.

Ο σύγχρονος χάρτης της πόλης.

Χτες, σήμερα, σίγουρα και αύριο.

Βροχή, λακκούβες, γλίτσα, κίνηση, ραδιόφωνο, ειδήσεις, η συνεδρίαση του γιούρο-γκρουπ, υαλοκαθαριστήρες, θολά τζάμια, σκοτεινά πρόσωπα, τραβηγμένα χειρόφρενα και ακινητοποιημένη διάθεση.

Κόκκινο.

Στο «πήγαινε» του υαλοκαθαριστήρα, διαγράφεται το μουσκεμένο χαρτόνι. «Πεινάω». Έξι γράμματα. Έξι στιλέτα. Να καρφώνουν στο δόξα πατρί.

Θολούρα.

Στο «έλα», διαγράφεται ανθρώπινη ύπαρξη. Νεαρός τυλιγμένος σε αυτοσχέδιο άνορακ, μια σακούλα σκουπιδιών. Δυο μάτια μόνο ξεχωρίζουν. Να γυαλίζουν μέσα στη βροχή, σαν πορσελάνινες μινιατούρες. Και δυο χέρια απλωμένα.Τόσες πιθανότητες να χαμηλώσει ένα τζάμι, όσες να συγκινηθεί ένα παρμπρίζ.

Θολούρα.

Στο επόμενο δρομολόγιο του υαλοκαθαριστήρα, ένα θηριώδες τετρακίνητο δίπλα μου, βρυχάται ανυπόμονο να ξεκινήσει. Δευτερόλεπτα πριν ανάψει το πράσινο, έχει ήδη γκαζώσει θυμωμένα. Ο κυρίαρχος της οδικής μας ζούγκλας! Χιμάει στην υγρή άσφαλτο σηκώνοντας πίδακες νερού τριγύρω του. Πετυχαίνει εντυπωσιακό μπλονζόν στη λακκούβα ακριβώς μπροστά στο φανάρι και… σκοράρει!

Ο νεαρός κεραυνοβολήθηκε. Δεν πρόλαβε να κάνει βήμα. Το νερό θα έφτασε ως το μεδούλι του. Οι ανοιγμένες παλάμες γέμισαν λασπόνερα. Το χαρτόνι έλιωσε. Τα έξι γράμματα γλιστρήσανε στο δρόμο και παρασύρθηκαν απ’ τις ρόδες των αυτοκινήτων.

Στο επόμενο «Πεινάω», το θηρίο μουγκρίζει και πάλι.

Όσο διαρκεί ένα φανάρι… τόσο χρειάζεται για να μετρήσεις το μπόι ενός ανθρώπου.

Κι όσο κρατάει το πηγαινέλα ενός υαλοκαθαριστήρα… τόσο ακριβώς χρειάζεται για να μετρήσεις τη γλίτσα ενός θηρίου.

Τόσο λίγο...
 

(1/12/2012. Εν μέσω κρίσης…)