Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Στο κόκκινο

Της Μαρίας Κανελλάκη
 

photo: Θάνος Τσάκαλος
Όσο διαρκεί ένα φανάρι.
Σε μια κεντρική λεωφόρο.
Πέντε ζητιάνους αριστερά και όλο ευθεία, στο δρόμο με τ’ απλωμένα χέρια.
Ο σύγχρονος χάρτης της πόλης.
Χτες, σήμερα, σίγουρα και αύριο.
Βροχή, λακκούβες, γλίτσα, κίνηση, ραδιόφωνο, ειδήσεις, η συνεδρίαση του γιούρο-γκρουπ, υαλοκαθαριστήρες, θολά τζάμια, σκοτεινά πρόσωπα, τραβηγμένα χειρόφρενα και ακινητοποιημένη διάθεση.

Κόκκινο.
Στο «πήγαινε» του υαλοκαθαριστήρα, διαγράφεται το μουσκεμένο χαρτόνι. «Πεινάω». Έξι γράμματα. Έξι στιλέτα. Να καρφώνουν στο δόξα πατρί.
Θολούρα.
Στο «έλα», διαγράφεται ανθρώπινη ύπαρξη. Νεαρός τυλιγμένος σε αυτοσχέδιο άνορακ, μια σακούλα σκουπιδιών. Δυο μάτια μόνο ξεχωρίζουν. Να γυαλίζουν μέσα στη βροχή, σαν πορσελάνινες μινιατούρες. Και δυο χέρια απλωμένα.Τόσες πιθανότητες να χαμηλώσει ένα τζάμι, όσες να συγκινηθεί ένα παρμπρίζ.
Θολούρα.
Στο επόμενο δρομολόγιο του υαλοκαθαριστήρα, ένα θηριώδες τετρακίνητο δίπλα μου, βρυχάται ανυπόμονο να ξεκινήσει. Δευτερόλεπτα πριν ανάψει το πράσινο, έχει ήδη γκαζώσει θυμωμένα. Ο κυρίαρχος της οδικής μας ζούγκλας! Χιμάει στην υγρή άσφαλτο σηκώνοντας πίδακες νερού τριγύρω του. Πετυχαίνει εντυπωσιακό μπλονζόν στη λακκούβα ακριβώς μπροστά στο φανάρι και… σκοράρει!
Ο νεαρός κεραυνοβολήθηκε. Δεν πρόλαβε να κάνει βήμα. Το νερό θα έφτασε ως το μεδούλι του. Οι ανοιγμένες παλάμες γέμισαν λασπόνερα. Το χαρτόνι έλιωσε. Τα έξι γράμματα γλιστρήσανε στο δρόμο και παρασύρθηκαν απ’ τις ρόδες των αυτοκινήτων.
Στο επόμενο «Πεινάω», το θηρίο μουγκρίζει και πάλι.
Όσο διαρκεί ένα φανάρι… τόσο χρειάζεται για να μετρήσεις το μπόι ενός ανθρώπου.
Κι όσο κρατάει το πηγαινέλα ενός υαλοκαθαριστήρα… τόσο ακριβώς χρειάζεται για να μετρήσεις τη γλίτσα ενός θηρίου.
Τόσο λίγο...
 
(1/12/2012. Εν μέσω κρίσης…)

28 σχόλια:

  1. Τόσο λίγο και λιγότερο Μαρία χρειάζεται για να μετρήσεις την βλακεία και την ηλιθιότητα.
    Γυρίζει όμως η σελίδα πολλές φορές το έχω δει να γίνεται και έχει αναπάντεχη συνέχεια για όσους ζουν με την βλακεία τους.
    Δεν μπορεί οφείλει να γυρίσει η σελίδα και αν όχι θα την γυρίσουμε εμείς επιτέλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα γυρίζουν. Νομοτελειακά!
      Κι η χώρα μας έχει γυρίσει (& αναποδογυρίσει) πολλές & μαύρες σελίδες στο παρελθόν.
      Κοντά είναι...

      Διαγραφή
  2. Φοβερές εικόνες που δεν συγκινούν τα παχύδερμα των εδράνων της βουλής μας!
    Ξηλώνουν και κόβουν μισθούς και σάρκες των νέων μας σαν τα όρνεα.
    Και αναρωτιέμαι δεν ζούν σ'αυτήν την πόλη σ'αυτή την χώρα να βλέπουν την κατάντια του λαού τους όταν τους ακούω να μιλούν για "ανταγωνιστική χώρα"?
    Πότε θα'ρθει η ώρα να δω αυτούς στα φανάρια να σέρνονται!

    Καλό μήνα να'χουμε με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ γι αυτή τη σκηνή θα πέθαινα Ζουζού μου!
      Δεν θα τη δούμε βέβαια σε επίπεδο φαναριού, αλλά -ιστορικά τουλάχιστον- κανένα τέλος δεν ήταν καλό για προδότες και πατριδοκάπηλους. Νομίζω ότι όσο χοντρή κι αν είναι η πέτσα που τους περικλύει, έρχεται η ώρα της κρίσης και της "δίκης". Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα τους.

      Τα φιλιά μου (και αναμένω εορταστικές προτάσεις για οικονομικό και γευστικό τραπέζι. Ξέρεις εσύ...)

      Διαγραφή
  3. Ανθρωπιά. Αυτή χάθηκε πρώτα κάτω από θηριώδης ρόδες, μέσα στη θολούρα της δανεικής ασφάλειας.

    Τα βλέμματα θόλωσαν πρώτα πάνω και μέσα σε ψευδαισθήσεις εφήμερης ευημερίας.

    Ευκαιρία να ξαναβρούμε το χαμένο μας εαυτό, ξαναβρίσκοντας τον άνθρωπο μέσα μας. 'Ισως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς με φοβίζει Ευάγγελε. Το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας.
      Κι αν καταφέρουμε να απομονώσουμε τα "θηρία" που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, τότε ίσως έχουμε ακόμα κάποιες ελπίδες.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Στο κόκκινο έχει φθάσει η απανθρωπιά και η ηλιθιότητα μας. Επίσης, στο κόκκινο κοντεύει να φθάσει κι η υπομονή μου με κάτι τέτοιες καταστάσεις που διαβάζω ή ζω κι εξοργίζομαι απίστευτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ αγρίμι γίνομαι :-)
      Υπομονή δεν μου έχει απομείνει πλέον, γι αυτό και σχολιάζω, μοιράζομαι και αγανακτώ μαζί σας.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
    2. Κι εγώ αγανακτώ από το νότιο ημισφαίριο μαζί σας. Κυριολεκτικά ΑΓΡΙΜΙ.. Σε φιλώ και σε ευχαριστώ που περνάς από το κουτουκάκι μου. Να γράφετε πιο συχνά :)

      Διαγραφή
  5. Κάτι χάσαμε Μαρία μου, αλλά θα το ξαναβρούμε.. Αν όχι εμείς, τα παιδιά μας. Και θα φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο απ'αυτόν που καταντήσαμε εμείς. Υπέροχο ξεδίπλωμα αισθημάτων έκανες... Σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά, όχι μόνο γι'αυτά που κατά καιρούς γράφεις, αλλά γι'αυτό που είσαι συνεχώς. 'Ανθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ... κι άλλη μια αγκαλιά από μένα. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

      Διαγραφή
  6. Η περιγραφή σου τα λέει όλα Μαρία. Και δυστυχώς, είναι αλήθεια. Αναμένω το πράσινο φανάρι που θα μας δώσει την ώθηση να πάμε όλοι μπροστά... "You, you may say I'm a dreamer, but I'm not the only one."
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τσακισμένοι από τη ζωή άνθρωποι και τσακισμένες από τη γραφίδα σου συνειδήσεις Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει -έστω και τσακισμένη- συνείδηση στους ανθρώπους που μένουν ανάλγητοι στον πόνο του άλλου. Απλά υπάρχουν για να "λερώνουν" και να βαραίνουν με την παρουσία τους, τούτο τον πλανήτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναρωτιέμαι, τελικά, υπάρχει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ; Κι αν ναι, τι είναι αυτό;

      Διαγραφή
    2. Aγριμιώ μου θα σου απαντήσω με την εξαιρετική ατάκα απ' την αγαπημένη ταινία "Κάλπικη Λίρα".Ο Βαγγέλης Πρωτόπαππας,λέει στον αξέχαστο Λογοθετίδη:

      "Όταν έχεις λεφτά Ανάργυρε μπορείς να αφήσεις τη συνείδησή σου να κοιμάται μόνη της κι εσύ να κοιμάσαι με την καλύτερη ερωμένη..."

      Διαγραφή
    3. Για αυτό και κανείς δεν ξεσηκώνεται. Είμαστε ακόμη βολεμένοι. Όταν αυξηθούν τα ποσοστά ανέχειας και η ανεργία αγγίξει σιγά-σιγά περισσότερους, ίσως ξεβολευτούμε. Ίσως θελήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας..

      Επικοινώνησε μαζί μου (agrimio παπάκι hotmail τελεία com), σε παρακαλώ.

      Διαγραφή
  9. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 187Α (MADE IN USA)



    ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ

    ΟΧΙ ΣΤΑ ΤΡΟΜΟΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

    ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η δημοκρατία στο…συρματόπλεγμα και ο λαός στην εξαθλίωση. Κι όλα αυτά εν ονόματι της δημοκρατίας και του λαού! Η αποθέωση της κυνικής αναίδειας και της πολυπρόσωπης θρασύτητας, όπως εκφράζονται από τους κυβερνητικούς εταίρους της “συμφοράς” τούτου του δύσμοιρου τόπου…
    Καλημέρα Μαρία μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εν ονόματι του λαού, έχουν γίνει τα πιο ειδεχθή εγκλήματα!
      Και συνεχίζουν...
      Να'σαι καλά Δημητρούλα μου!

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα. Σας βρήκα στην "αλεπού του Ολύμπου", σε ένα σχόλιο που κάνατε για το κείμενο μου "άιντε θύμα άιντε ψώνιο" και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
    Σας προσκαλώ στο μπλογκ μου αν θέλετε να διαβάσετε κι άλλα κείμενα μου και θα χαρώ πολύ να τα πούμε κι από κει:

    "ΠΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ"

    http://pistos-petra.blogspot.gr/

    Σήμερα 16-12 Κυριακή έχω αναρτήσει το: "ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΟΜΠΑΜΑ..."

    "Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Πέρασα, είδα και θα ξανάρθω...
      Ευτυχής για τη γνωριμία!
      Τα σέβη μου!

      Διαγραφή
  12. Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η αγάπη είναι το πλάτος του. Γράφει ο αγαπημένος Νικηφόρος Βρεττάκος. Λείπει η ανθρωπιά στις μέρες μας .. Αγανακτήσαμε με μισές Αλήθειες, χτίσαμε όνειρα στα ψέματα!! Καλές γιορτές! Χαμόγελο από πολύ βαθιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο αντέχουμε θα κρατάμε τη συνείδηση και την αγάπη μας ζωντανές και θα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συνανθρώπους μας. Κι ας είμαστε μια γραφική μειοψηφία.
      Καλές γιορτές και σε σένα Στράτο κι ευχαριστώ για τη βόλτα σου στα μέρη μας.

      Διαγραφή
  13. πόση λάσπη κρύβει η αναλγησία και η αδιαφορία, Μαρία μου!
    τόση, που καμιά ντροπή δεν αρκεί για να την σκεπάσει...

    υ.γ. για τα γενέθλιά σου, έχεις τις καλύτερες ευχές μου! χρόνια πολλά και καλά να ζήσεις!
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε τη ντροπή δεν είναι άξιοι να νιώσουν! Ούτε αυτή...
      Ευχαριστώ για τις ευχούλες σου Λύχνε μου, από σένα έχουν ιδιαίτερη αξία να ξέρεις.
      Τα φιλιά και την εκτίμησή μου!

      Διαγραφή
  14. Είναι κάτι στιγμές, που η αγανάκτηση για όσα παρόμοια συμβαίνουν, μεταμορφώνεται σε θηρίο απάλευτο...
    Και δεν ξέρεις και ποιον θα πάρει σβάρνα αυτό το θηρίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή