Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Τον αράπη κι αν τον δέρνεις...


Της Μαρίας Κανελλάκη



Έπεσε σαν αλογόμυγα μες στο γαλακτερό περιβάλλον της εταιρείας μας, πριν πέντε χρόνια. Χρωματικά και μόνο, ήταν παντελώς αταίριαστη. Συνδυασμοί άσπρο-μαύρο δεν παίζανε τότε, αφού όλοι μας τηρούσαμε αυστηρό χρωματικό πρωτόκολλο, καθώς και μια πάγια εμμονή στο λευκό.
 Όχι του Αιγαίου…Του δέρματος. Την πρώτη μέρα που έσκασε μύτη στο γραφείο, έκαναν δειλά το ντεμπούτο τους και οι πρώτες χρυσές αποχρώσεις μιας αυγής, που ξημέρωνε μια νέα τάξη πραγμάτων. Για το επόμενο διάστημα, την κρατήσαμε σε μια – σιωπηρά οργανωμένη - απομόνωση, ντοπαρισμένοι με την κατάλευκη ψευδαίσθηση ότι αποτελούσε ένα ξένο στοιχείο, ένα παράταιρο έπιπλο στο ευρωπαϊκό σαλονάκι μας. Κι αυτή χαμογελούσε. Όσο συνεχιζόταν η απαξίωσή μας, τόσο το χαμόγελό της απλωνόταν κι έφτανε ως τα σύνορα του προσώπου της. Κι όσο νομίζαμε οι αφελείς ότι η συμπεριφορά μας είναι δείγμα φυλετικής υπεροχής, τόσο εκείνη μας μαστίγωνε ανελέητα με τις λέξεις της. Μαζί της θυμηθήκαμε κάτι παλιές φράσεις και συνήθειες και – άθελά μας- τις ξαναβάλαμε στην καθημερινότητά μας. «Καλημέρα!», «Δόξα τω Θεώ, όλα καλά!», «Ευχαριστώ πολύ!», «Σε παρακαλώ!». Επίσης, σε πείσμα όλων μας, έμαθε και αφομοίωσε τις διαδικασίες και τα δαιδαλώδη μονοπάτια της πολυεθνικής μας αυτοκρατορίας, με χρόνους και αντοχές που μόνον ένας Αφρικανός δρομέας μπορεί να καταφέρει.
Υπερωρίες, ξενύχτια στο σπίτι, διάβασμα, προσωπικό ψάξιμο απ’ τα αρχεία, πείσμα, οι πρώτες επιτυχίες στα νούμερα, η αποδοχή, η εδραίωση, τα καπέλα που της βγάλαμε όλοι.

Στα ζόρικα χρόνια που ακολούθησαν, με τη διάθεση και το ηθικό μας στα τάρταρα και τις κουβέντες μας να σοβαρεύουν ολοένα και περισσότερο, εκείνη συνέχισε να μας χαμογελάει απτόητη. Στους μίζερους μονολόγους μας για την κρίση και την ακρίβεια, μας θύμιζε ότι είμαστε η χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία και πως έχουμε καθήκον να μη σκύψουμε το κεφάλι και να παραδοθούμε αμαχητί. Μαζί της έκανα μαγικές πτήσεις ως την Αλεξάνδρεια, με ξενάγησε νοερά στην ιστορική Βιβλιοθήκη, στο σπίτι του Καβάφη, στα βάθη της Γκίζας ως τις Πυραμίδες, στον Νείλο και στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου. Σε κάτι ζόρικες μέρες που πέρασα πρόσφατα, με βούτηξε απ’ το λαιμό
και με πήγε ταξιδάκι «τσάρτερ» ως το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. «Πρέπει να το επισκεφθείς κάποτε, να νιώσεις την κατάνυξη όταν προσκυνάς το ιερό σκευοφυλάκιο, να βρεθείς κοντά στη μαγεία της φύσης και την ιερότητα του χώρου αυτού. Αν το αποφασίσεις, θα έρθω μαζί σου!...» μου είπε.

Με την απόφασή της να ζήσει στην Ελλάδα καλοπληρωμένη και εξοφλημένη στην εντέλεια, με ακρίβεια και συνέπεια που λίγοι πλέον Έλληνες διαθέτουν, καταθέτει χαρτιά για να πάρει και την ελληνική ιθαγένεια. 
Η γνωστή ιστορία. Δημόσιες υπηρεσίες, αιτήσεις, παράβολα, επιτροπές, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά και τούμπαλιν... Κι ένα βιβλίο ελληνικής ιστορίας. Χαμογέλασε όταν της το δώσανε. «Μα την έχω ήδη διδαχθεί στο ελληνικό σχολείο του Καΐρου! Έχω κάνει πολλές εργασίες και μεταφράσεις απ’ τα αραβικά...» είπε στον αρμόδιο υπάλληλο. Απάντηση δεν πήρε ποτέ. Το ζητούμενο ήταν να εισπραχθεί το ποσόν του παράβολου. Ίσο μ’ ένα μηνιάτικο, καλά αμειβόμενου υπαλλήλου. Για την ιστορία, ποιος νοιάζεται;

«Αντί να με μαχαιρώσουν και να μου το πάρουν με τη βία, εγώ πάω και το δίνω εθελοντικά!» μου είπε πριν λίγες μέρες με τη γνωστή της "αναίδεια". Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι μεταξύ των άλλων εθελοντικών δραστηριοτήτων της, θα ήταν και αιμοδότης. Όπου γάμος και χαρά, κι αυτή μέσα! Στο νοσοκομείο που πήγε για την αιμοδοσία, πέτυχε «φλέβα». Ταυτόχρονα έκαναν έφοδο και τα «φουσκωτά παληκάρια». Όχι για να δώσουν αίμα. Ουρλιαχτά, χτυπήματα στην πόρτα του Υπεύθυνου Αιμοδοσίας, προπηλακισμοί, το γνωστό κουρνιαχτό «Δεν δίνετε αίμα σε ξένους! Μόνο σε Έλληνες!!!» και λοιπές υστερίες. Ο γιατρός τους εξήγησε ότι η κοπέλα είναι μόνιμος αιμοδότης και ήρθε για να δώσει. Αμηχανία και φωνηεντική απάντηση «Α...!»

Μ’ ένα αδικαιολόγητο εθνικιστικό πείσμα που πρέπει να κρύβεται στα μύχια της ψυχής μου, ψάχνω εδώ και καιρό μιαν αφορμή για να περάσω λίγο μπροστά της. Έστω για έναν γύρο. Κι ας το ξέρω πως πάω να τα βάλω με δρομέα, με αντοχές αραβικού αλόγου. Πριν λίγες μέρες που έσκασε η είδηση του αποκλεισμού της πρωταθλήτριάς μας, και με αφορμή τα κουνούπια με καταγωγή και μακρινούς συγγενείς στον Νείλο, ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι έφτασε η πολυπόθητη μέρα που περίμενα. «Πώς θα νιώθουν άραγε οι Αιγύπτιοι μετανάστες ύστερα απ’ αυτές τις εξελίξεις στην Ελλάδα;» τη ρώτησα ένα πρωί.

Χαμογέλασε. «Μα ο Νείλος διασχίζει οχτώ χώρες πριν καταλήξει στην Αίγυπτο. Για το πώς νιώθουν οι μετανάστες που ζουν εδώ, είμαι βέβαιη ότι η αγωνία δεν έχει σύνορα και πατρίδες. Ό,τι νιώθουν χρόνια τώρα και οι χιλιάδες Έλληνες που ζουν εκεί. Οι περισσότεροι προέρχονται απ’τη Μικρασιατική Καταστροφή και έχουν βιώσει διωγμούς και αφανισμούς. Το φαντάζεσαι να κυκλοφορούσε ένα αντίστοιχο σχόλιο στο twitter ενός διάσημου αθλητή στην Αίγυπτο;
«Mε τόσους Έλληνες στη χώρα, τα κουνούπια του Έβρου, θα τρώνε σπιτικό φαγητό!...»

(Αφιερωμένο σε μια μετανάστρια, που μου έμαθε τι ακριβώς σημαίνει το λήμμα «Πατριωτισμός»)

17 σχόλια:

  1. Είναι αποδεδειγμένο, οι μετανάστες γνωρίζουν πολύ περισσότερο από εμάς τους Ελληνες τι σημαίνει πατρίδα και έθνος!
    Οσο για την αθλήτρια μας πίστευα ότι οι εχθροί μας ήταν ανθέλληνες του εξωτερικού βλέπω όμως ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι Ελληνες που κάνουν χειρότερο κακό στην πατρίδα!


    Καλό μας μήνα
    με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ξέρουν καλά την ιστορία μας. Επίσης, κάποιοι μελετούν αρχαία ελληνικά, και ο κατάλογος είναι μακρύς. Το θεαματικό είναι ότι στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού, γίνεται μια εξαιρετική δουλειά, σε αντίθεση με τα δικά μας (!)
      Καλό μήνα και φιλιά πολλά στο πανέμορφο Κυκλαδονήσι σου!

      Διαγραφή
  2. Μαρία, "ΕΓΡΑΨΕΣ" μεταφορικά και κυριολεκτικά!
    Έχω κι'εγώ πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις στο χώρο της δουλειάς μου και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μακάρι να ήταν όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι σαν και "αυτούς" τους "άθλιους".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να τους αξιοποιούσαμε όλους αυτούς τους "φωτισμένους" ανθρώπους, να τους αφομοιώναμε και να τους δίναμε τη δυνατότητα να προσφέρουν έργο, αντί να τους κολλάμε τη ρετσινιά "μετανάστης", αλλά να εισπράττουμε ταυτόχρονα τις παροχές που καταβάλλουν για την παραμονή τους.
      Να'σαι καλά Δημήτρη, σ' ευχαριστώ για το "πέταγμα" σου ως εδώ...

      Διαγραφή
  3. Στις φλέβες των ανθρώπων, ρέει το ίδιο αίμα και άπαντες είμαστε πλασμένοι από τα ίδια υλικά. Είναι λυπηρό να κρίνει, κανείς, αρνητικά έναν άνθρωπο, με βάση το χρώμα του δέρματος.
    Μαρία, περιττό να πω ότι το κείμενό σου, για μια ακόμη φορά, "φωνάζει"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνα μου είναι λυπηρό όντως. Αλλά ταυτόχρονα είναι και αισιόδοξο ότι κάποιοι ακόμα συγκινούνται, συμπαραστέκονται και βοηθούν όσο μπορούν. Κι εσύ το έχεις αποδείξει έμπρακτα αυτό.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Μαρία πολύ δυνατό το κείμενό σου.
    Είναι λυπηρό να κρίνουμε ανθρώπους από την καταγωγή τους και από το χρώμα του δέρματός τους.
    Δεν μπορούμε από την μία να φωνάζουμε ότι έχουμε φέρει τον πολιτισμό και από την άλλη να φερόμαστε σας κάφροι.
    Ειδικά εμείς που έχουμε γεμίσει όλες τις χώρες του κόσμου με την παρουσία μας.
    Πρέπει να σταματήσει πια αυτό το πράγμα.
    Τι να πω!
    Φιλιά πολλά και να φωνάζεις πάντα όπως λεει η Κωνσταντίνα με τα κείμενά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε δρόμο ακόμα Ελενάκι να ξεπεράσουμε προκαταλήψεις και φοβίες που μας έχουν γεμίσει έντεχνα κάποιοι το τελευταίο διάστημα.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται ούτε από το φύλο ούτε από τη φυλή, αλλά από το χαρακτήρα του...είναι θέμα ανθρώπου απλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ... και απ' την παιδεία του θα συμπλήρωνα. Φωτεινή μου είμαστε μια φυλή διασκορπισμένη σ' όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, όπως λέει και η Έλενα. Με τη συμπεριφορά μας αδικούμε τους ίδιους τους εαυτούς μας, και ακυρώνουμε τους συμπατριώτες μας που υπήρξαν και υπάρχουν ως μετανάστες σε άλλες χώρες... Μας περίμενα πιο εύστροφους, ή τουλάχιστον λιγότερο "χάνους" στα εύπεπτα που μας σερβίρουν οι επιτήδειοι.
      Φιλιά πολλά στη Βόρεια Ελλάδα! Βρέχει εκεί πάνω;

      Διαγραφή
    2. Και από τη παιδεία ασφαλώς..παιδεία και από το σχολείο και από το σπίτι..που ως ένα βαθμό διαμορφώνει και τη προσωπικότητά μας.
      Μαρία, όχι μόνο υπήρξαν και υπάρχουν ως μετανάστες, αλλά θα υπάρξουν και πολλοί άλλοι...Ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί στην ίδια θέση. Λίγο να διευρύναμε τη σκέψη μας...

      Ευτυχώς έβρεξε εχθές και μας δρόσισε ωραία!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα σας!

    Κείμενο με νόημα που όσο επισημαίνεται το νόημα αυτό τόσο μπαίνει και ένα λιθαράκι προς τα εμπρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ανίσα! Σχόλιο με νόημα, που εσύ το ξέρεις καλύτερα απ' όλους μας.
      Τα φιλιά και την εκτίμησή μου!

      Διαγραφή
  7. Μαρία καταπληκτική ανάρτηση. Μας δίδαξες πολλά σήμερα με το παραπάνω γραπτό σου. Σ' ευχαριστούμε πολύ, που μέσα από αυτές τις γραμμές, βοήθησες να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
    Καλό μήνα υπέροχο κορίτσι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου ρε Δήμητρα κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τη φιλία σου!
      Άϊντε να βάλουμε όλοι ένα χεράκι!!! Ο καθένας το λιθαράκι του που λέει κι η Ανίσα πιο πάνω... Και πού ξέρεις; Λιθαράκι ο ένας, κοτρόνα ο άλλος... θα το "χτίσουμε" σιγά-σιγά...
      Καλό μήνα και σε σένα υπέροχε άνθρωπε!

      Διαγραφή
  8. Μαυροι , Ασπροι , Κιτρινοι , Μπλε , Κοκκινοι δεν εχει σημασια . Ειμαστε ολοι ανθρωποι , και οι μορφωμενοι και οι αμορφωτοι. Ειμαστε ΟΛΟΙ Ελληνες , απλα απλωθηκαμε σε ολη τη γη και αλλαξε το χρωμα μας.
    Μαρια μπραβο. Αλλο ενα δυνατο κειμενο , απο αυτα που μας εχεις συνηθισει να διαβαζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ...traigo
    ecos
    de
    la
    tarde
    callada
    en
    la
    mano
    y
    una
    vela
    de
    mi
    corazón
    para
    invitarte
    y
    darte
    este
    alma
    que
    viene
    para
    compartir
    contigo
    tu
    bello
    blog
    con
    un
    ramillete
    de
    oro
    y
    claveles
    dentro...


    desde mis
    HORAS ROTAS
    Y AULA DE PAZ


    COMPARTIENDO ILUSION


    CON saludos de la luna al
    reflejarse en el mar de la
    poesía...




    ESPERO SEAN DE VUESTRO AGRADO EL POST POETIZADO DE BAILANDO CON LOBOS, THE ARTIST, TITANIC SIÉNTEME DE CRIADAS Y SEÑORAS, FLOR DE PASCUA ENEMIGOS PUBLICOS HÁLITO DESAYUNO CON DIAMANTES TIFÓN PULP FICTION, ESTALLIDO MAMMA MIA,JEAN EYRE , TOQUE DE CANELA, STAR WARS,

    José
    Ramón...

    ΑπάντησηΔιαγραφή