To γλυκό του κουταλιού!

Της Έλενας Λουκοπούλου

Κάθε φορά οι ίδιες κινήσεις, τα ίδια πράγματα.

Η Ειρήνη πικραμένη να ζητάει την παρηγοριά στο γλυκό του κουταλιού.

Η Ειρήνη χαρούμενη να τρώει γλυκό του κουταλιού για να γιορτάσει τη χαρά της.

Η Ειρήνη προβληματισμένη να προσπαθεί να βρει τη λύση μέσα στο βάζο με το γλυκό του κουταλιού.

Το "Ερηνάκι", που έλεγαν όλοι στη γειτονιά.

Δύσκολη ζωή, περίεργη.

Αλλά και τόσο ενδιαφέρουσα.

Το Ερηνάκι μεγάλωσε σαν το αγριολούλουδο.

Ηρθε στη ζωή από μεγάλο έρωτα δύο ανθρώπων που τη λάτρεψαν, αλλά η μοίρα -  αυτή η άτιμη - τα έφερε έτσι και σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε μόνη της.

Όλη η γειτονιά λάτρευε αυτό το παιδί για την παράξενη ομορφιά του, την καλοσύνη και το απίστευτο θάρρος του.

Ό,τι και να της συνέβαινε στη ζωή της, το αντιμετώπιζε με μία απίστευτη δύναμη και φυσικότητα, όπως αντιμετωπίζουν τα ζώα τις συμφορές τους, σαν κάτι το φυσικό.

Η Ειρήνη λοιπόν μεγάλωσε με όλη τη γειτονιά,  ένα κορίτσι χαριτωμένο, με σκούρο δέρμα σαν σοκολάτα γάλακτος, μακριά κατάμαυρα μαλλιά και τεράστια μάτια στο χρώμα που έχει το μέλι.

Ένα περίεργο βλέμμα, ακαθόριστο, σαν να σου λέει όποτε σε βλέπει : "Μη φοβάσαι  τίποτα, όλα θα πάνε καλά."

Όλος ο κόσμος τη λάτρευε και οι κυρίες της γειτονιάς τσακώνονταν πια θα την πρωτοπάρει σπίτι της.

Και καθόταν με όλους μια χαρά σαν να ήταν στο σπίτι της.

Η γειτονιά όλη ήταν το σπίτι της.

Όποτε την έστελναν για κάποια δουλειά έβγαιναν όλοι από τα μαγαζιά και φώναζαν:

-Ερηνάκι, έλα να σου δώσω καραμέλα!

-Ερηνάκι, έλα να παίξουμε!

-Ερηνάκι, έλα να σου πάρω πορτοκαλάδα!

Όμως δεν άκουγε κανέναν αν είχε να πάει σε δουλειά.

Στο μοναδικό πειρασμό που δεν αντιστεκόταν, ήταν στα γλυκά του κουταλιού του κύριου Μάριου, στη γωνία του δρόμου.

Όποτε τη φώναζε εκείνος, τα ξέχναγε όλα.

Έτρεχε, καθόταν στο μοναδικό τραπεζάκι που είχε στο μαγαζί του ο κύριος Μάριος  και το έτρωγε με απόλυτη ευχαρίστηση.

Πότε γλυκό σταφύλι, πότε καρυδάκι, πότε βύσσινο.

Όλα της άρεσαν, τα λάτρευε.

Είχαν όλα μια ιστορία να της πουν, που με τηνσειρά της, τη διηγιόταν σε όλον τον κόσμο.

Έφτιαχνε ολόκληρες ιστορίες για να σου περιγράψει τη γλύκα και τη γεύση του κάθε γλυκού.

Την είχαν μάθει όλοι την αδυναμία της για τα γλυκά του κουταλιού και την πείραζαν.

-Ερηνάκι, τι γλυκό έχει το μενού σήμερα;

-Βρε Ερηνάκι, με τόσα γλυκά θα πάθεις τίποτα!

-Ερηνάκι,  πόσα γλυκά έφαγες σήμερα;

Η Ειρήνη όμως δεν έτρωγε μόνο τα γλυκά, είχε μάθει και τα έφτιαχνε κιόλας από την ηλικία, σχεδόν, των έξι.

Έμπαινε σε όποια κουζίνα της επιτρεπόταν και ξεκίναγε την ιεροτελεστία.

Την έβλεπες και νόμιζες ότι φτιάχνει μαγικό φίλτρο.

Μάζευε δίπλα της ό,τι χρειαζόταν για τη συνταγή και ξεκίναγε σχεδόν με χειρουργική ακρίβεια την παρασκευή του γλυκού.

Το βλέμμα της όταν έφτιαχνε τα γλυκά της, απόκοσμο, δεν είχε καμία επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι κυρίες κάθονταν και την κοιτούσαν για να δουν τι διαφορετικό κάνει και βγαίνει τόσο νόστιμο το γλυκό της και εκείνες δεν μπορούσαν να το πετύχουν.

Κανείς δεν ήξερε τι έκανε και τα γλυκά της έβγαιναν τόσο νόστιμα και μυρωδάτα.

Για την Ειρήνη, ιεροτελεστία δεν ήταν μόνο η παρασκευή των γλυκών, αλλά και ο τρόπος που τα έτρωγε.

Ήταν μόνο εκείνη και το γλυκό που είχε μπροστά της κάθε φορά, δεν υπήρχε τίποτα άλλο γύρω της.

Τίποτα δεν έμπαινε ανάμεσα, ούτε έγνοιες ούτε στεναχώριες, ούτε παιχνίδι, τίποτα απολύτως.

Καθόταν απέναντι στο γλυκό της σαν να ήταν άνθρωπος που τις έπαιρνε όλες τις σκέψεις της και της τις ξαναέδινε όταν τελείωνε.

Πολύς κόσμος έλεγε ότι κάποιος την είχε μαγέψει όταν ήταν μικρή.

Άλλοι έλεγαν ότι η μητέρα της έτρωγε μόνο γλυκά του κουταλιού όταν ήταν έγκυος.

Είχαν βγει πολλές ιστορίες  για το πάθος της Ειρήνης για τα γλυκά του κουταλιού.

Με ένα γλυκό του κουταλιού οι πίκρες της, με ένα γλυκό του κουταλιού οι χαρές της, με ένα γλυκό του κουταλιού όλα στη ζωή της.

Μοναδικό κορίτσι το Ερηνάκι.

Σαν γλυκό του κουταλιού, η ζωή της, άλλες φορές γλυκιά, άλλες φορές ξινή, άλλες φορές λίγο πικρή σίγουρα όμως μοναδική!

Υ.Γ. Την επόμενη φορά θα σας πω μια πολύ συγκινητική ιστορία αλλά και γλυκιά για το Ερηνάκι και την αφορμή με την οποία προέκυψε το δικό της γλυκό του κουταλιού.

Το Ερηνάκι  είναι ένα κορίτσι αληθινό, που έφτιαξα από ιστορίες της γιαγιάς μου από τη Σμύρνη και πήρε σάρκα και οστά στο μυαλό μου και στη φαντασία μου.