Της Μαρίας Κανελλάκη
«Ήλθαμε εις γάμου κοινωνίαν», που θα’λεγε κι ο θείος
Ορέστης, o απόστρατος. Ένα κρύο βράδυ, πριν δυο χιλιάδες Μάρτηδες. Τόσους
χειμώνες μου φάνηκε πως μέτρησα από τότε. Όρκοι αιώνιας αγάπης τυλιχτήκανε σε τούλια,
γίνανε μπομπονιέρες και ξεχαστήκανε στο πίσω παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Την
ιστορική φράση «Είσαι ο θησαυρός μου!»,
την εξέλαβα ως αβρότητα. Δεν αντιλήφθηκα ότι κυριολεκτούσες.
Έκτοτε, οι ιεροί όρκοι καταπατήθηκαν αυθωρεί, που θα’λεγε κι ο θείος. Ο μύθος του «Καλού Παιδιού», αποδομήθηκε σε πενήντα
δύο φύλλα. Τράπουλα και υπόσχεση. «Θα το
κόψω…». Κοπήκαμε εμείς στο τέλος. Χρέη, απειλές και ψυχολογικός ξυλοδαρμός.
Οι διαμαρτυρίες μου κατεστάλησαν βίαια. Κατάχρηση συζυγικής εξουσίας και λίγο πριν παίξεις τα ρέστα σου, η μεγάλη
μπλόφα. “Το παιδί δεν το σκέφτεσαι;”
Το σκέφτηκα. Μου την έπεσε κι ο θείος Ορέστης. Ξοπίσω,
σύσσωμο το ιερό τάγμα συγγενών και φίλων.
Σύνθημα: «Τι θα
κάνεις μόνη σου μ’ ένα μωρό;»
Παρασύνθημα: «Δώσε
μια ευκαιρία… θα δεις, όλα θ’ αλλάξουν!»
Το μόνο που άλλαξε ήταν οι ώρες που δούλευα. Υπερωρία που
πήγε σύννεφο! Να καλύπτονται όλα τα έξοδα . Ακολούθησε αιματοκύλισμα. Το παιδί
μετατράπηκε σε πεδίο βολής. Ενίοτε, χρησιμοποιήθηκε ως ανάχωμα. Που θα’λεγε κι
ο θείος…
Απόφαση για ανατροπή του καθεστώτος τυραννίας, ελήφθη υπό το
κράτος πανικού. Δικηγόρος, χαρτιά, παπαδόσημα, έξοδα παράστασης, η παράσταση
έλαβε τέλος, αυλαία. Και μια υπογραφή, που την πλήρωσα με -μνημονιακής χροιάς- όρους
και πανωτόκια. «Ο λογαριασμός στην κυρία!
Εγώ δεν ήθελα χωρισμούς…»
«Διαζύγιον εξεδόθη!»,
όπως με λύπη του διαπίστωσε ο θείος. Αιματηρή συναινέσει. «Υπογράφω, αλλά δεν θα πάρεις
μία! Θα το μεγαλώσεις μόνη σου! ». Συνηθισμένα τα βουνά. Ουδέν νεώτερον απ’
το πατρικό μέτωπο!
Το μεγάλωσα μόνη μου. Μεγάλωσα κι εγώ μαζί του. Αντέξαμε.
Παρά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς με πυρά θανάτου. Χολή κι αδιαφορία. Κι απάνω
που σηκώναμε λίγο κεφάλι, αρχίζανε οι σειρήνες του πολέμου. Έτσι τη βγάζω ετούτη
την ισόβια θητεία. Ανάσα και συναγερμός.
Μικροχαρά και πανικός. Γέλιο και τρεχαλητό στο καταφύγιο. Σφιχταγκάλιασμα με το
παιδί στα σκοτεινά. Εμπύρετες νύχτες,
ξενύχτια, ζόρια, κόντρες κι εφηβικές ανησυχίες. Κι εγώ σκοπιά, μ’ ένα ντεπόν κι
ένα θερμόμετρο υπό μάλης. Και γιορτές σχολικές που δεν τις χειροκρότησε κανείς.
Απ’ το γραφείο τον σκεφτόμουν να λέει το ποίημά του και βάραγα το πληκτρολόγιο,
σα να ήμουν στη γιορτή και του βαρούσα παλαμάκια. Τι να σου λέω τώρα…
Ακολουθεί ανακοινωθέν απ’ το μέτωπο. Που θα’λεγε κι ο
θείος.
«Ευπειθώς
αναφέρω ότι:
Αν
στεκόσουν στο ανάστημά σου, αυτή την εποχή θα έβαζες πλάι σου τον μικρό και θα
στοιχίζατε το ύψος σας. ΄Ενα κι εβδομήντα έφτασε. Θα το χάραζες με μολύβι στην
κάσα της πόρτας. Και θα καμάρωνες».
Χωρίς
ίχνος υπόληψης,
Ο
«θησαυρός» σου!
Ή, κατά τον θείο Ορέστη…
Mόνιμος Στρατιώτης Πεζικού, διατελών
παραλλήλως καθήκοντα:
Υπαλλήλου
Γραφείου
Νοικοκυράς
με μεταπτυχιακά
Οικονομολόγου,
με μάστερ στην αιματηρή – μικροοικονομία
Μητέρας
με ανεγνωρισμένους τίτλους θυσιών
*****
(Είναι
αφιερωμένο στη φίλη που γνώρισα σ’ ένα γειτονικό φυλάκιο. Εγώ με μαυρισμένη την
ψυχή, αυτή με μαυρισμένο το κορμί. Παρέα γλύφαμε τις πληγές μας, πριν γυρίσουμε
αγχωμένες στη σκοπιά μας. Μαζί στις «καλλιόπες», στα μαγειρεία και στα καψόνια.
Κατά τύχη -ίσως- τη λένε Μάχη).
Ευχαριστώ από καρδιάς τους φίλους και τις φίλες που με
τίμησαν με το δεύτερο βραβείο, στο διαγωνισμό του TEXNIS STORIES.
Ευπειθώς αναφέρω ότι η ιστορία αυτή, δεν είναι παρά ένα μικρό αντιπροσωπευτικό
δείγμα απ’ τις γυναίκες (ή και τους άντρες), που δίνουν μικρές - καθημερινές
μάχες επιβίωσης, ανάμεσα σε πυρά «πολέμου». Αν το μεγάλωμα ενός παιδιού
αποτελεί στόχο ζωής για ένα ζευγάρι, όταν αυτό γίνεται προσωπική υπόθεση και
ευθύνη μόνο για τον έναν, τότε είναι άθλος. Κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη…
Και η ταπεινή σου γνώμη είναι απόλυτα σωστή, κατά και τη δική μου ταπεινή γνώμη..χαχα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία σου με κέρδισε από την πρώτη στιγμή!!
Τι να πρωτοπώ..για το γράψιμο, για το θέμα της, για το πικρό χιούμορ που έβγαζε τεράστιες αλήθειες?...για όλα!!!
Πολλά πολλά συγχαρητήρια!!!..φιλιά πολλά!!
Μαράκι μου να'σαι καλά!
ΔιαγραφήΤα είπες όλα, δε χρειάζονται άλλα λόγια.
Καταλαβαινόμαστε πλέον...
Κοπελιά, ευπειθώς αναφέρω πως, από τον τίτλο και μόνο, ήξερα ότι ήσουν εσύ.........
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε αναγνώριζα έτσι κι αλλιώς, αλλά, αυτή τη φορά -με αυτόν τον τίτλο!- θυμήθηκα μια φορά σε ένα σχόλιο σου στο μπλογκ μου που μου είχες πει "ευπειθώς αναφέρω μπλα μπλα μπλα..." και μου είχε μείνει!! Έχω το διάολο μέσα μου, μη νομίζεις!!!
Επιτέλους, η Φλώρα άρχισε να χαρίζει βραχιόλια κι έτσι μετά τις καρφίτσες......άλλαξε ο κολιές κι έγινε βραχιόλι!!! Χαχαχα! Συγχαρητήρια και πάλι "ΜΑΝΑ" μου! Σε φιλώ γλυκά! :)))
Είσαι μεγάλο λαμόγιο!... στο έχω ξαναπεί μικρή ξανθομαλλούσα Θεά!
ΔιαγραφήΕσύ γιατί δεν ήρθες μαζί μας αυτή τη φορά; Κοπάνα κάναμε;
"Αγγαρεία και δυο μέρες φυλακή!" για να μη ξεχνιόμαστε!...
Υ.Γ. Για να σου πω και τη δική μου αλήθεια, πολύ το χάρηκα αυτό με το βραχιόλι! Αν είναι σαν τις καρφίτσες της (που θα είναι), δεν θα το βγάλω από πάνω μου μέχρι να λιώσει...
Τελικά δεν ήμουν η μόνη που την κατάλαβε από την αρχή... χα χα. Έχει σαρώσει όλα τα βραβεία το κανελάκι μας! :) Το ένα κείμενο καλλίτερο από το άλλο. Δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά σε μονογονεϊκές οικογένειες - σας θαυμάζω όλες/ους εσάς και σας σέβομαι. Αυτές οι μικρές μάχες που πρέπει να δίνεις καθημερινά με τον χρόνο μα και τον εαυτό σου είναι ψυχοφθόρες και δύσκολες, αλλά πάντα βγαίνουμε νικητές! Την εκτίμησή μου από την μακρινή Μελβούρνη
ΔιαγραφήΒαραει κοκκινο διαρκειας η απελπισια
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τοσο συντομο μικροκοσμο.
Και καπου εδω τριγυρω
βαρανε νταουλια ηπειρωτικα.
Παραπλανηση του πονου θα ελεγα
και "τιμης ενεκεν" με τη γλωσσα εξω για χλευασμο.
Την καλησπερα μου
Τα νταούλια πρέπει να βαρέσανε πολύ χτες, αν κατάλαβα καλά...
ΔιαγραφήΌσο για το κόκκινο, το συνήθισα πλέον.
Μη σου πω πως μ' αρέσει κιόλας...
γράφεις τόσο πικρά και τόσο αληθινά που συνταράσσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο αληθινό.
η ζωή δεν είναι ωραία φυσικά για όλους.
υποκλίνομαι στην πραγματικότητα και στην γραφή.
καλό βράδυ!
Τιμή μου τα λόγια σου Στρατή.
ΔιαγραφήΜε μεγάλη προσοχή διαβάζω τα σχόλια σου.
Σ' ευχαριστώ πολύ που σκύβεις ως εδώ κι αφήνεις τα χνάρια σου...
Το εκτιμώ πολύ!
Επιτέλους! Μπήκα ξαναμπήκα και ιστορία γιοκ... Οι "μάνες" είχαν την τιμητική τους σε αυτό το παιχνίδι και ας μην υπήρχαν σαν λέξεις. Λέξεις δυνατές, πλοκή πολυπρόσωπη. Πολύ ενδιαφέρουσα. Που θα πάει, θα μάθω κι εγώ να σε αναγνωρίζω χιχι! Φιλιά πολλά, καληνύχτες ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα δεν έχει μεγαλύτερη μαγεία να μην αναγνωριζόμαστε;
ΔιαγραφήΔεν μπαίνω καν σ' αυτή τη διαδικασία Μαρώ μου...
Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ!
Καλώς σε βρίσκω στο χώρο σου που με κέρδισε ο μοναδικός τρόπος γραφής των ιστοριών που μέχρι σήμερα έχω διαβάσει . Αυτή τη φορά δεν πρόλαβα να ψηφίσω , όμως η ιστορία σου πέραν του γεγονότος ότι καθηλώνει , είναι δυνατή σαν αληθινή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
Ίσως είναι τόσο δυνατή που δεν μοιάζει με αληθινή.
ΔιαγραφήΑλλά είναι...
Κι αυτή και πολλές άλλες που μοιράστηκα με κάτι άλλους "φαντάρους".
Δεν μ' ενδιαφέρει η διαδικασία της ψηφοφορίας, αλλά η συμμετοχή όλων μας, η ανταλλαγή και η συντροφικότητα που διατηρούμε μέσα απ' αυτό το παιχνίδι.
Να'σαι καλά και καλώς ήρθες απ' τα μέρη μας!
Ευχαριστώ από καρδιάς!
Μαρία τα θερμά μου συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην σε ψήφισα κοπέλα μου αλλά το κείμενο σου ήταν πράγματι συγκλονιστικό.
Πες μου τώρα εσύ πως σε οσμίζεται από μακριά αυτή η Joan!
Ένα "ευπειθώς αναφέρω" και το Joanaki παίρνει πρέφα αμέσως.
Εγώ χαμπάρι δεν παίρνω σε ποιόν ανήκει το κείμενο.
Τις φιλούρες μου από την Άνδρο.
Χαχαχα Κριστίν μου μ' αρέσεις πολύ!
ΔιαγραφήΝ' ακολουθείς την καρδιά και το ένστικτό σου, πάντα!
Κι άσε τις ψηφοφορίες.
Άμα βάλω υποψηφιότητα για βουλευτής, θα σου πω να με ψηφίσεις...
Φιλιά στην Άνδρο και με το καλό να δεχτείτε και τη Φλώρα μας!
Συγχαρητήρια, Μαρία μου, για την τόσο δυνατή και αληθινή ιστορία σου. Να είσαι καλά, να μας χαρίζεις τα υπέροχα δείγματα της γραφής σου. Υποκλίνομαι και σου στέλνω το θαυμασμό μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά.
Έλλη μου συγχαρητήρια και για τη δική σου ιστορία!
ΔιαγραφήΚαι για όλα όσα καταπιάνεσαι και δημιουργείς!
Ξέρεις πως ο θαυμασμός είναι αμοιβαίος!
Μαρία μου, το κείμενο αυτό είναι γεμάτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεμάτο όσο η ζωή μιας γυναίκας κατασταλαγμένης, σοφής και αγωνίστριας
που δεν παραδίδει τα όπλα, αλλά θυσιάζει τη ζωή της στις επάλξεις
για τον αγώνα της να μεγαλώσει μόνη το παιδί της με τις ίδιες αξίες
που έχει εκείνη και που δεν άφησε μέσα στη δίνη της μάχης να χαθούν.
Μακάρι η ζωή να ήταν γεμάτη με τέτοιες γυναίκες αλλά και με τέτοιους άνδρες.
Σε φιλώ Μαρία μου και σε συγχαίρω για ακόμη μια φορά.
Ευτυχώς έχει πολλές και πολλούς.
ΔιαγραφήΚι εγώ αγνοούσα την ύπαρξη τους, μέχρι που καλέσανε την κλάση μου κι έκανα αναγκαστική θητεία κοντά τους. Για την ακρίβεια, γνωριστήκαμε μέσα από ομάδες θεραπείας και σεμινάρια για γονείς. Για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον και για να ανταποκριθούμε αξιοπρεπώς και επιτυχώς στο ρόλο μας.
Να'σαι καλά ρε Φλώρα!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον καθένα η ζωή μοιράζει ένα χαρτί. 'Αλλοι ντόρτια, άλλοι εξάρες. Ας είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ μαχητής γεννήθηκα και μαχητής θα πεθάνω. 'Ετσι λέω, έτσι κάνω. Και παλεύω.
Τα υπόλοιπα, τ'αφήνω να τα πω του Θεού καμιά μέρα που θα συναντηθούμε.. :)
Να χαίρεσαι τον υπέροχο γιο σου..
Y.Γ. Ομοιοπαθούσα, να ξέρεις. Χωρίς τέκνο όμως..
Γεια σου ρε συναδέρφε!
ΔιαγραφήΕυτυχώς το πέρασες ξώφαλτσα, γιατί δίχως παιδί, είναι λιγότερη αιματηρή η διένεξη...
Να'σαι καλά Τζούλυ μου!
Πικρό το χιούμορ...η ιστορία πολλών Μαχών! Πολλών μόνιμων στρατιωτών με μάστερ σε όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άγγιξε, την ξεχώρισα, με χαρά τη ψήφισα!
Από τον τίτλο σαν τη Πέτρα κι εγώ ...
Αλλά δεν ψηφίζω πρόσωπα. Ψηφίζω κείμενα . Και το κείμενο σου το διαβάζω και μονολογώ:
"Πώς της βγαίνουν έτσι αβίαστα";
Σαν νεράκι κυλάει ο λόγος σου...
Για πάντα ..γοητευμένη!
Αβίαστα και αβασάνιστα...
ΔιαγραφήΑριστέα μου, άμα τα έχεις τυπωμένα στο σκληρό σου δίσκο, προβάλλονται διαρκώς...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα!
Κι άλλο ένα μεγάλο "συγχαρητήρια" για την υπέρβασή σου και την άξια νίκη σου!
Ο τίτλος η ιστορία όλα φώναζαν Κανελλάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία βάλσαμο οι ιστορίες σου.
Γυρισμός στο σπίτι μετά απο μεγάλη βόλτα όλες.
Φιλιά.
Ελενάκι μου γλυκό...
ΔιαγραφήΑν καταφέρνω να μετατρέπω τα φαρμάκια σε βάλσαμο, τότε -ίσως- να άξιζε όλο αυτό το αιματοκύλισμα...
Φιλιά απ' το ..."σπίτι" μας ;-)
Σίγουρα αξιζε!!!!
ΔιαγραφήΦιλιά.
Μαρια Κανελλακη,στο χωρο σου πια,εκφραζω τα ταπεινα μου συγχαρητηρια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρο τωρα ως κριτης αλλα και προηγουμενα ως αναγνωστρια εχω μαθει να αναγνωριζω τη γραφη σου!Εννια στις δεκα φορες οσμιζομαι το κειμενο σου,το οποιο ξεχωριζει,σαν δουλεμενο εργο ενος εμπειρου δημιουργου!Δεν ειχα δωσει τις ψηφους μου μεχρι τωρα γιατι το κριτικο μου ενστικτο με οδηγουσε σε αλλα ισως λιγοτερο τελεια αλλα πιο αισθαντικα!
Σαυτο το παιγνιδι ομως, εγινε η ανατροπη!Ο συγκλονιστικος τροπος με τον οποιο αφηγηθηκες τη ζωη της μόνης μαννας,με καθηλωσε!Δεν υπηρχε προταση που να μη με ταξιδεψει!Το αναλαφρο ευρημα του στρατιωτικου θειου να τιτλιζει και σηματοδοτει ολες τις επωδυνες περιοδους, αποκλιμακωνε ευτυχως την ενταση και εδινε ενα χαμογελο στη μουνταδα της ιστοριας!
Ευγε Μαρια, παντα αξια!!!
Afra καλώς όρισες στο σπίτι μας και σ' ευχαριστώ πολύ για όλα!
ΔιαγραφήΔεν γνωριζόμαστε, αλλά αποτύπωσες με ακρίβεια στην τελευταία σου πρόταση, αυτό που επιδίωξα απ' την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα αυτή την "ιστορία". Με απόλυτη ακρίβεια όμως...
Να'σαι καλά!
Δεν εχω διαβασει..Πιο συνταρακτικο στρατιωτικο εγγραφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εχω διαβασει πολλα...
Απο νικες απο μαχες..Απο ηττες...
Αυτο ομως εχει μια ειδοποιο διφορα..Δεν ειναι αναφορα θανατων,απωλειων..Καταληψεων..
Αποτροπαιων σφαγων...
Ειναι αγωνια ζωης...Μεσα απο τα μητρικα ματια...
Τα μάτια μου λειτουργούν και ως πατρικά ενίοτε Μαχαίρη μου. Η ανάγκη γαρ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό και διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις αναρτήσεις σου περί πατρότητας, όπως θα κατάλαβες.
Να'σαι καλά και μπράβο σου! Το εννοώ και δεν είναι σχήμα λόγου...
Εγώ πάλι Κανελλάκι μου δεν εχω τόσο δυνατή μύτη να οσμίζομαι...αν και αυτή την φορα την πατησα.. γιατί καπου διαβασα οτι θα προσπαθούσες να μας παραπλανησεις και το καταφερες...χι..χχιτο Ευπειθώς αναφέρω...ητανε παραπλανητικο..για μενα...γιατί για τους άλλους όχι... αν και ειχε το χιούμορ που σε διακρίνει..πάντως δεν το ψήφισα.. στο λεω.. να εξηγιόμαστε..χι.χιχι και ξερω οτι αυτό δεν αλλαζσι τιποτα μεταξύ μας.. να σε ευχαριστησω .. που ήσουν μια απο τις οποιες μου έβαλες 2 ψήφους..!!!!!! και για αυτό θα σου χαρίσω μια μαντιναδα μου.. μην το παρεις σαν πληρωμή;χι.χχι... πες οτι σου πήρα ενα κεφαλι κρητικό τυρί...χι.χιχ.. δεν ξερω να σου βαλω και φωτό εδώ..χι.χιχ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλος θα πεί να σε κοιτά
μέσα στα μάτια ντρέτα
και νά ναι ο λόγος που κρατά
η κάθε του κουβέντα..!!!!!!!!!
φιλακια πολλα πολλα..απο την πατριδα Κανελλακι μου..!!με μια θάλασσα θυμωμενη σημερα.. με 8 μποφωρακια..χι.χιχ..
Ρουλάκι μου - Κρητικάτσι μου εσύ!!!
ΔιαγραφήΆσε με μωρέ με τις ψήφους!
Στη βουλή είμαστε;
Το "ΡΕ" σου, με άγγιξε απ' την πρώτη στιγμή που το διάβασα (για ευνόητους λόγους)...
Λοιπόν σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για τη μαντινάδα σου (τι τιμή μου κάνεις κάθε φορά!), αλλά και για το γραβιεράκι σου (Ανωγείων είναι;). Σαν να το έφαγα!... Θα βάλω και μια ρακή το βράδυ και θα τσουγκρίσω νοερά μαζί σου...
Να'σαι καλά Ρουλάκι μου!!!
Συναπαντήματα, έστω και νοερά, χωρίς εμένα γίνονται; Χα χα :) Δεν ντρέπεστε καθόλου εσείς οι δυο;
ΔιαγραφήΠέρασα μετα απο καιρό.... και ναι βρε Αγριμακι μου καλά κανεις και μας τα λές.. φυσικά και δεν γίνονται χωρίς εσένα συναπαντηματα... τι είναι ματια μου η Αυστραλία;; ενα κλικ στο διαδύκτιο.. και νάμαστε όλες μαζί... για μια ρακή....αντε γειά μας..
ΔιαγραφήΜαρία μου, υποκλίνομαι στον άθλο σου, σαν πράξη ζωής και σαν κείμενο!με σεβασμό στο κειμενο που φανερώνει μια πραταθλήτρια πίσω απ αυτο!την αγαπη μου και τον θαυμασμό μου!Α,και αν επικοινωνήσεις με μειλ, με το κορίτσι με τα 8 μποφωράκια, ρώτα να σου πει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα λόγια σου!
ΔιαγραφήΜε το Ρουλάκι δεν έχω επικοινωνήσει (ακόμα) με μέϊλ.
Θα το έχω όμως στα υπόψη, ότι κάτι έχει να μου πει...
Σε φιλώ!
Καλησπέρα Μαρία, χαίρομαι που σε βρίσκω! Διάβασα την ιστορία σου πριν από μέρες, πολλά συγχαρητήρια!! Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου στην ανάρτηση της Αριστέας μας! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως έχω "ακούσει" για σενα και το πόσο όμορφα γράφεις, θα σε επισκέπτομαι συχνά!
Καλή συνέχεια με δύναμη και αισιοδοξία!
Κατερίνα μου καλώς ήρθες και ένα εγκάρδιο ευχαριστώ για τα λόγια σου.
ΔιαγραφήΗ γνώμη της Αριστέας είναι για μένα διαπιστευτήριο. Οπότε είναι σα να σε ξέρω...
Θα σού'ρθω κι εγώ για επισκεψούλα, ετοίμασε τα δέοντα...;-)
Αν κατάλαβα καλά πρόκειται για αυτοβιογραφία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε είναι έτσι, είτε πρόκειται για λογοτεχνικό κείμενο για μια απλή συμμετοχή, δεν παύει να είναι καθηλωτικό.
Αυτή τη φορά δεν συμμετείχα, παρότι είχα ψιλοετοιμάσει κάτι. Οι εξελίξεις στην ΕΡΤ με καθήλωσαν και δεν με άφηναν να σκεφτώ τίποτα άλλο εκείνες τις ημέρες.
Τα λίγα που έχω καταλάβει από κάποιες κοπέλες που έχω ‘γνωρίσει’ στο διαδίκτυο, με κάνουν να αναρωτιέμαι πόσο ηλίθιοι άντρες υπάρχουν.
Μη το εκλάβεις ως κοπλιμέντο, απλά ήθελα να το πω.
Αυτοβιογραφικό σε "soft" έκδοση Πέτρο μου!
ΔιαγραφήΟι εξελίξεις στην ΕΡΤ ποιες είναι; Γιατί εγώ δε βγάζω άκρη...
Σωστά αναρωτιέσαι και ναι, υπάρχουν "ηλίθιοι", αλλά και "ηλίθιες"...
Έχω γνωρίσει και αντίστοιχους πατεράδες.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα, η αντρική άποψη.
Όταν είναι και "αντρίκια", πολύ περισσότερο!
(και μη το εκλάβεις ως κοπλιμέντο, αλλά σε σένα αναφέρομαι)
πανεμορφο μου Κανελλακι ακριβως πριν το ευπειθως αναφερω προηγηθηκε το " τις ει " και φυσικα υποκλινομαι στη αλληγορια της πενα σου ........ φιλια και καλο μηνα ψυχη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και σε σένα Κάτια μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!
Κι αυτή η προσφώνηση, μ' αρέσει πολύ ε;
Καλό Μήνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκορίτσι μου!
Μέσω του Στρατή σε ανακάλυψα!
Πήγα και στα ...άλλα σου, μέχρι ...κάτω, μου άρεσε η γραφή σου. Μεστή. Από όλες τις γωνιές...
Σε χαιρετώ
ευελπιστώντας 'οτι θα τα λέμε,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Kαλώς μας ήρθες Γιώτα μου απ' τα μακρινά τα μέρη!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου και πάντα ευπρόσδεκτη θα είσαι.
Χάρηκα που ανταμώσαμε μέσω του Στρατή.
Ο θαυμασμός μας για το έργο του, είναι κοινός.
Να'σαι καλά!
Μπορείς να μου πεις πως σου βγήκε τόσο στρατιωτικό το κείμενο
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κουβέντες αντρικές που ακούς μόνο σε σκοπιές και κρασοποτεία?
Οπως και να'χεις έδωσες την δική σου διαφορετική χροιά
σ'ενα χιλιοειπωμένο κοινωνικό πρόβλημα!
Φιλιά θαλασσινά!
"Πηγαίντε με σ' έναν μπαρμπέρη να μου ξουρίσει το μούσι!..."
ΔιαγραφήΖουζού μου πολλά φιλιά απ' το μέτωπο!!!
Χαιρομαι που συμπεριελαβες και τους αντρες "μονους" σε αυτον τον αθλο ζωης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως οταν η ζωη μοιραζει τα χαρτια, δεν μας ρωταει τι θελουμε !!!
Υπεροχο και δυνατο κειμενο....λυπαμαι που βγηκε απτην ωμη πραγματικοτητα.....
θα μπορουσε να ειναι αλλιως....πολλες φορες θα μπορουσε!
Φιλακια, καλο μου!
Υπεροχος ο πινακας!
ΔιαγραφήΑγερωχη στεκει και ετοιμη για καθε μαχη!!!!
Βαϊλάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΗ φωτογραφία είναι απ' τον γκουγκλ & προσωπικά, με εκφράζει απόλυτα.
Όσο για το κείμενο, ναι είναι κείμενο ζωής.
"Θα μπορούσε...", αλλά πάει καιρός πια που το σκέφτομαι έτσι.
Σιγά-σιγά διαπιστώνω, πως είχε ένα νόημα & ένα σκοπό αυτό που έγινε...
Φιλιά εγκάρδια σου στέλνω.
Να'σαι καλά!
Συγχαρητηρια για το τοσο αισθαντικο κειμενο,αδιαψευστο μαρτυρα ομορφης,αισθαντικης ψυχης!Καλω; σε βρισκω φιλη μου! ΒΑΣΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλώς σε βρήκα κι εγώ Βάσω μου!
ΔιαγραφήΕιλικρινά σ' ευχαριστώ που ήρθες ως εδώ και μοιράστηκες τις εμπειρίες μου απ' το... "στρατό"!
Να'σαι καλά & φιλιά πολλά!
Για ακόμα μία φορά συντάραξες με την ιστορία σου... Πολύ αληθινή και κάπως πικρή... Τι να κάνουμε, στον καθένα μας έχει γράψει κάτι διαφορετικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για τη συμμετοχή αλλά και για τη θέση που έλαβες!!!
Να'σαι καλά και να συνεχίσεις πάντα έτσι!!!
Φιλάκια πολλά!
Καλή σου μέρα!!! :)))
Kαλησπέρα (πια) Pink Angel!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λόγια σου πάντα γλυκαίνουν...
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Μαράκι μου ευπειθώς αναφέρω τα ειλικρινά σέβη μου!!! την καλησπέρα και τα φιλιά μ ... αυτά λίγα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήTιμή μου Ανορθόγραφε!
ΔιαγραφήΤα δικά μου σέβη είναι δεδομένα και το ξέρεις!
Να'σαι καλά!
Συγχαρητηρια για την ιστορια σου.Η ζωη εχει απ ολα για ολους μας.Η γιαγια μου λεει συνεχεια:Το καθε πουλακι κρεμεται απο το ποδαρακι του και δεν περιμενει κανεναν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχα πολυ καιρο να ερθω απο εδω λογω στρατου.Δεν ξεχνώ ομως ποτέ τους μπλοκόφιλους και ετσι περνάω σήμερα για ν αφησω πολλές ευχες για εναν ομορφο μηνα.Καλο καλοκαιρι να περάσεις * • ♫ ♫ ♫ • *** • ♫ ♫ ♫ • ***
Σκρουτζάκο μου πώς πάει η θητεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χάρηκα που πέρασες, εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και καλός Πολίτης!
Σ' ευχαριστώ πολύ που δεν ξεχνάς τους φίλους...
Κι εσείς σ' εμένααααα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το χρόνο τσακώνομαι τελευταία και με νικάει στα σημεία.
Φιλάκια Μayumi μου και επιφυλάσσομαι...