Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Success story

Είναι ζευγάρι για μισόν αιώνα. Στις πλάτες τους βαραίνουν εβδομήντα χρόνια ζωής, γεμάτα μόχθο και βάσανα. Τα ένσημα τους είναι βαρέα-ανθυγιεινά. Τα εύσημά τους δυο ζευγάρια πνευμόνια, γεμάτα σκόνη από  μπαμπάκι και νήματα. Κλωστοϋφαντουργός αυτός κι εκείνη μιτώστρα στα υφαντουργεία της Νέας Ιωνίας.  Αγαπηθήκανε κάτω απ’ τους χνουδιασμένους  τοίχους ενός εργοστασίου και υπό τους θηριώδεις ήχους των αργαλειών. Ορκιστήκανε πως θα πεθάνουν μαζί, έξω απ’ τα κάγκελα ενός χαμόσπιτου, στα προσφυγικά της περιοχής. Μια νύχτα με φεγγάρι, που μοσχομύριζε νυχτολούλουδο.  Με φτωχικές διαδικασίες, ξεκινήσανε την κοινή τους ζωή στο «Μέγαρο Μαξίμου», όπως της είπε χαριτολογώντας,  όταν την πρωτοπήγε σπίτι του.

Στο υποτυπώδες «Μέγαρο» θεμελιώσανε  το πιο ανθεκτικό καθεστώς στο χρόνο. Μοιράσανε ρόλους κι αρμοδιότητες και ριχτήκανε στη δουλειά. Αξιώθηκαν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν παιδιά και να κρατήσουν στην αγκαλιά τους εγγόνια. Στη μικρή αυλή του «Μεγάρου»,  ζήσανε σπουδαίες στιγμές. Σμιξίματα, τρυφερά ταϊσματα στον ίσκιο της συκιάς, παραμύθια, μια αυτοσχέδια κούνια για τα παιδιά κι αργότερα για τα εγγόνια τους, στοχασμοί και γλέντια. Κι ένα μικρό μποστάνι, όσο το περιορισμένο εμβαδόν της ζωής τους το επέτρεπε. Πάντα εύφορο, καλοσυντηρημένο και γεμάτο λουλούδια και κηπευτικά. Ζαρζαβατικά, σύκα, κληματόφυλλα και τσαμπιά φορτωμένα σταφύλια.  Με προσήλωση και σεβασμό στο χώμα που τους χάριζε τους καρπούς του και με αξιοζήλευτο πλάνο οικονομίας, ώστε να εκμεταλλεύονται τα εγχώρια προϊόντα τους.  

Κι ας περάσαμε απ’ την εποχή των «περήφανων γηρατειών», στην εποχή της αυτοκτονίας και του ευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης. Συνεχίζουν να καλλιεργούν το μποστάνι της αξιοπρέπειας και της αγάπης τους. Κι ας έχουν βιώσει ληστρικές επιδρομές των σύγχρονων βαρβάρων, κι ας είναι η σύνταξή τους κατακρεουργημένη κι ας στριμώχνονται κάθε πρωινό Δευτέρας στο κοινωνικό παντοπωλείο για δυο σακούλες τρόφιμα και λίγα φάρμακα. Κι ας έχουν κυρτώσει  οι ώμοι τους κι ας έχουν γίνει  τα άκρα τους  σαν πληγωμένα δάχτυλα μπαλαρίνας.

Τα απογεύματα, σέρνουν ακόμα τα βήματά τους ως το τραπεζάκι κάτω απ’ την κληματαριά. Εκείνος ποτίζει τους βασιλικούς και μαζεύει τα ξερά φύλλα στα πεζούλια κι εκείνη ψήνει καφεδάκι στο γκάζι. Ιεροτελεστία! Ο ήχος των φλιτζανιών πάνω στα πιατέλα τους, το δροσερό νερό στα ποτήρια και οι διαμαρτυρίες του μόλις τη βλέπει να βγάζει γλυκό του κουταλιού. «Πάλι συκαλάκι έσιαξες; Το ζάχαρο δεν το σκέφτεσαι;». Κι ύστερα θα μαλώσουν. Ως εκεί που είναι βαθιά χαραγμένες οι «κόκκινες γραμμές» του καθενός. Βήμα παραπέρα! Κι απάνω στον καυγά, θα φυσήξει ένα αεράκι.  Όση ώρα εκείνος θα της γκρινιάζει, εκείνη θ’ ακροπατήσει ως την κρεβατοκάμαρα. Θα ξαναγυρίσει με μια μάλλινη ζακέτα. «Ρίξε κάτι απάνω σου, έπιασε ψύχρα…».

Ας ήταν τρόπος να τους πήγαινα στο αυθεντικό Μέγαρο.
«Αξιότιμοι Πολιτευτές, σας παρουσιάζω τον Ηλία και την Χρυσαυγή. Αν επιθυμείτε, σας κάνουν δωρεάν σεμινάρια οικονομίας, σωστής διαχείρισης, πατριωτισμού, αφοσίωσης και συνέπειας. Σας μαθαίνουν βήμα-βήμα πώς στήνεται ένα νοικοκυρεμένο σπιτικό και  πώς  εξοικονομείτε πόρους,  δουλεύοντας τη γη. Πως το αίμα κι η τιμή δεν είναι προϊόντα μίσους, αλλά επώδυνης και μακρόχρονης δουλειάς. Πως το success story δεν καταχτιέται από ανθρώπους που ξέρουν μόνο να βαράνε τα πλήκτρα του ακριβού φορητού τους. Μα από ανθρώπους που έχουν μια στίβα  καρτέλες ενσήμων. Βαρέα-ανθυγιεινά!»




Εγκάρδια ευχαριστώ στη Φλώρα και στο παιχνίδι της. Και σ’ όλους όσους τιμήσανε τον Ηλία και την Χρυσαυγή με την ανάγνωση, αλλά και την ψήφο τους. Άσχετα με την κατάταξη στο παιχνίδι, η ιστορία  τους –που στη βάση της είναι αληθινή- έχει κατακτήσει την πρώτη θέση στα ανθρώπινα αξιώματα. Το παρήγορο είναι ότι υπάρχουν πολλοί  αντίστοιχοι «ήρωες». Και το αισιόδοξο, πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν, μέσα απ’ τα διδάγματα που μας δίνουν με τη στάση ζωής τους. 


39 σχόλια:

  1. Με συγκίνησες Μαρία γιατί και αυτό το σκηνικό το ξέρω, το έχω ζήσει σαν μικρό παιδί και λίγο πιο πάνω, εκεί, στην νέα Ιωνία γεννήθηκα.
    Κα τα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας που υπήρχαν μου είναι γνωστά- πέρναγα κάποτε απ’ έξω με το ποδήλατο μου- αλλά πιο πολύ γιατί η ιστορία σου είναι μια μικρή αλήθεια, διδακτική και πικρή απόλυτα όπως κατάντησε να είναι το καθετί στις μέρες μας.
    Χαίρομαι να σε διαβάζω.
    Βρίσκω αυτήν την ανθρωπιά που λιγοστεύει.
    Να είσαι καλά!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μένω στο "διδακτική".
      Και στην "αλήθεια".
      Τα υπόλοιπα έπονται...

      Στρατή μου χαίρομαι κι εγώ να με διαβάζεις.
      Το θεωρώ τιμή μου, δίχως πρόθεση κολακείας.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Σημαντικό κείμενο, άξιο επιβράβευσης, πραγματικά!
    Σε περίπου 500 λέξεις, μετέφερες την νεότερη ιστορία του τόπου μας,
    μέσα σε μια αυλή..
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πόσο λάτρεψα αυτό το ζευγαράκι δε περιγράφεται!
    Ήμουν μαζί τους κάτω από την κληματαριά κι έπινα καφέ μαζί τους (συκαλάκι δεν έφαγα μόνο) κι έψαχνα τη ζακετούλα μου να τυλιχτώ κι εγώ στη δροσούλα της αυλής ( εμένα με φοντίζω μόνη μου βλέπεις) κι ένιωσα την ανάγκη κι εγώ για έναν Ηλία κι ας ήταν φτωχική η ζωή μου.... Τόσο πολύ με έπεισες Μαρία μου για τα καλά της συντροφικής ζωής, που ένιωσα ένα δάκρυ να κυλάει!
    Σε ευχαριστώ που μας έδωσες και πάλι ένα αριστούργημα!
    Έχασα το μέτρημα από τις φορές που σε διάβασα!
    Γιατί θα ήθελα να χαράξω μέσα μου τις λέξεις σου......

    Σε γλυκοφιλώ.....
    Και σε αναδημοσιεύω στο φέις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σου πήγαινε ένας τέτοιος ρόλος Αριστέα μου.
      Ή ένα αντίστοιχο σενάριο ζωής.
      Κάτι ξέρεις από δυσκολίες κι εσύ...
      Σ' ευχαριστώ για όλη την αγάπη σου που τη νιώθω να μ' αγκαλιάζει προστατευτικά σα μάλλινη ζακετούλα. Στις "ψυχρες"...
      Ευχαριστώ και την αναδημοσίευση :-)

      Διαγραφή
  4. Το αδίκησα το ζευγαράκι, αλλά όχι γιατί δε μου άρεσε...υπέροχη ιστορία πάλι Μαρία μου..
    Να είσαι καλά να μας δίνεις αριστουργήματα!..φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα... κανένα πρόβλημα Μαράκι μου!
      Σ' ευχαριστώ για τη διαρκή παρουσία σου εδώ.
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  5. Καλά! Respect χωρίς άλλα λόγια.....
    Και κοίτα, δεν με απασχολεί να μαντεύω ποιος έγραψε τι.
    Απλά, ότι γράφεις έχει και την..υπογραφή σου!
    Κι είναι τόσο ιδιαίτερα όλα σου τα κείμενα, που πάντα αξίζουν και με το παραπάνω!
    Μίλησαν οι ψηφοφόροι άλλωστε, για άλλη μια φορά!
    Σε φιλώ γλυκά "Κανελλάκη" μουουου! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ξεχάσω εγώ νομίζεις την επεισοδιακή ψηφοφορία σου;
      Με συγκίνησες (πάλι)...
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρα μουουου!!!

      Διαγραφή
  6. Πραγματικο αριστουργημα...Της πραγματικοτητας,οπως τη ζησαμε...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ τα ξέρεις (πολύ) καλύτερα Μαχαίρη μου.
      Στα κείμενά σου ανακάλυψα ιστορίες από παλιά υφαντουργεία, αμέσως μόλις είχα ολοκληρώσει το success story. Έπαθα κι ένα ντεζαβού δεν σου κρύβω...
      Να'σαι καλά Δάσκαλε!

      Διαγραφή
  7. Τον τελευταίο καιρό έχω μια τάση για ρομάντζο. Μου άρεσε ότι είχε να κάνει με την αγάπη κάτω από το χνούδι και τους ήχους του αργαλειού. Μου άρεσε η κούνια στην αυλή. Ζηλεύω τους ανθρώπους που παντρεύτηκαν από αγάπη. Και ξεκίνησαν από το τίποτα. Και ενώ τα έχουν καταφέρει (success) δεν τους βλέπουμε στις ειδήσεις ή στα πρωινάδικα... Συγχαρητήρια Μαρία μου! Συνέχιζε να μας εκπλήσσεις, να μας προβληματίζεις, να μας κάνεις να νοσταλγούμε τα όμορφα και τα σωστά!!! Καλό σου βράδυ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ ζηλεύω τους ανθρώπους που ορκίζονται πως θα πεθάνουν μαζί.
      Μεγάλη κουβέντα!
      Σ' ευχαριστώ πολύ που με τιμάς με την παρουσία σου και τα σχόλια σου.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  8. Πες μου,καλη μου φιλη,
    ποιον αληθεια ενδιαφερει να κανει οικονομια,
    σωστη διαχειριση,ποιον ενδιαφερει ο πατριωτισμος,
    ποιος αφοσιωνεται και ποιος ειναι συνεπης?
    Ποιος θελει να νοικοκυρεψει το σπιτι του,
    ποιος ειναι σε θεση να κοπιασει για να ζησει?
    Τι κι αν τα ενσημα ειναι βαρεα-ανθυγιεινα?

    ΨΩΦΑΑΑΑΑ!!!!
    θ'ακουστει συθεμελα μια φωνη.

    Και τα στοιχηματα θα ξεκινησουν το επομενο λεπτο
    για τη νεα αυτοκτονια μπροστα στη βουλη.

    Υγ...μ'ενα "αρλεκιν" ξεχνιεμαι(και το εννοω)

    ΚαληνυχτασεμεναονειρευομαιτακτοποιημενεςψυχεςΗλιακαιΧρυσαυγης


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σου πω πιστή μου φίλη.
      Κανέναν!
      Γι αυτό τα γράφω.
      Για να κοσκινίσω αποθέσεις χρυσού, καταμεσής της λάσπης μας.
      Ένα απ' τα ευρήματά μου, είσαι κι εσύ.
      Και λίγοι ακόμα...

      Για τους άλλους, είμαι ψόφια (στην κούραση).
      Ας κοάζουν όσο θέλουν.

      ΥΓ... αν το λες άρλεκιν, εγώ το λέω "Δεν παραιτούμαι"...
      Τακτοποιημένα φιλιά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  9. Φωτεινή αχτίδα η ιστορία σου , φίλη Μαρία.
    Και, ξέρεις κάτι; Σήμερα γιορτάσαμε, με τους γονείς μου, τα 55 (πενήντα πέντε!) χρόνια γάμου τους. Ένας κοινός ανήφορος, για πάνω από μισόν αιώνα. Αν μου επιτρέπεις, θα τους αφιερώσω την ιστορία σου. Γιατί, όπως και οι ήρωές σου, είναι για μας δάσκαλοι, του "ευ αγωνίζεσθαι" στον κοινό αγώνα.
    Τα φιλιά μου
    Άννα Πάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου και μεγάλη μου χαρά το σχόλιό σου!
      Να είναι γεροί και δυνατοί στο πέρασμα των χρόνων!

      Αννούλα μου σου στέλνω πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Μαρία, για άλλη μια φορά, σε 500 λέξεις έδωσες ένα μικρο αριστούργημα, τα σχόλια των προηγούμενων και των επόμενων αυτό λένε και θα πουν, όμως πιστεύω όλοι περιμένουν.. το επόμενο βήμα............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μετέωρο το (επόμενο) βήμα Θάνο μου...
      Οψόμεθα!
      Σ' ευχαριστώ που συνεχίζεις να με "ντοπάρεις" αγρίως.
      Στη θέση σου, θα είχα κουραστεί.
      Σ' ευχαριστώ και το εκτιμώ πολύ!!!

      Διαγραφή
  11. Συγχαρητήρια για την πολύ ευαίσθητη ιστορία σου, την γεμάτη από τρυφερότητα, νοσταλγία κι ένα χαμόγελο αισιοδοξίας! Πήρες το 3άρι μέσα από την καρδιά μου!
    Καλή συνέχεια και να έχεις ένα όμορφο καλοκαίρι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Fri μου σ' ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου έκανες και ξέρεις... τέτοια "τριάρια" είναι για μένα τα καλύτερα εύσημα!
      Συγχαρητήρια κι από δω και για τη δική σου συμμετοχή και διάκριση!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  12. Μαρία μου καθυστερημένα έφτασα να σε διαβάσω κι εδώ... ένεκα "οι διακοπές".
    Δεν χρειάζεται να σου πω πάλι πως κάθε λέξη που γράφεις ή βγαίνει απ' το στόμα σου,
    περιέχει σοφία και αξίες...
    Μ' αρέσει πάντα να σε διαβάζω και να σε ακούω...
    Τα συγχαρητήριά μου για ακόμη μια φορά...
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πως καταφέρνεις Μαρία μέσα σε 500 λέξεις να περάσεις από μηνύματα μέχρι έντονα συναισθήματα(χαράς,λύπης,νοσταλγίας,τρυφερότητας,ελπίδας)μόνο εσύ και το ταλέντο σου στην γραφή το ξέρουν.
    Πάντα τέτοια Μαρία μου.
    Είμαι περήφανη που γνώρισα μια τόσο ευαίσθητη γυναίκα.
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου, αν και σ' αυτό που περιγράφεις, συνέβαλαν οι πραγματικοί ήρωες.

      Κι εγώ περήφανη είμαι που ανακαλύπτω ολοένα και πιο ευαίσθητους ανθρώπους.
      Ένας εκ των οποίων, κι εσύ...
      Kάνε βουτιά και για μένα! (μην ξεχνιόμαστε ε;)

      Διαγραφή
  14. Το κείμενο είναι Μαρία Κανελλάκη τελεία και πάυλα!
    Ολα σου τα κείμενα φωνάζουν και το καλό είναι ότι τα ακούμε, με ένα τρόπο μας παίρνεις από το αυτί και μας βάζεις απέναντι να ακούσουμε.
    Μακάρι να σε άκουγαν όλοι!
    Οτι και να πω άλλο θα είναι πολύ λίγο!
    Φιλιά πολλά!

    Υ.Γ. Θα χαθώ λίγο λόγω διακοπών, μπας και έρθει στην θέση του και αυτός ο σπόνδυλος που αυτομόλησε, αλλά θα προσπαθήσω να τα διαβάζω όλα.
    Φιλιά πολλά καλά να περάσεις και να ξεκουραστείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eλενάκι μου σ' ευχαριστώ πραγματικά και σου εύχομαι ολόψυχα να πιάσεις τον ατίθασο σπόνδυλο και να τον επαναφέρεις πάραυτα στην τάξη!
      Περαστικούλια σου και καλή ξεκούραση στο σώμα και στο μυαλό!

      Διαγραφή
  15. Το κείμενό σου, Μαρία μου, υπέροχο και μου έφερε μνήμες... από ένα τέτοιο ζευγάρι (που γνώρισα και δεν γνώρισα).
    Ήμουν μικρή στο πάρκο της γειτονιάς, κι όμως ακόμη το θυμάμαι. Ένα ζευγάρι σαν κι αυτό που περιγράφεις ήρθε κουτσαίνοντας να καθίσει δίπλα μου στο παγκάκι. Εκείνος κούτσαινε πιο πολύ, αλλά σίγουρα κι οι δυο τους είχαν βαρέα και ανθυγιεινά. Διαφωνούσαν για κάτι... ώσπου, εκείνη άρχισε να κρυώνει, αλλά μιλιά. Τότε εκείνος σηκώθηκε, κούτσα-κούτσα και γύρισε και μου είπε: "Φωνάζει δε φωνάζει, εγώ θα πάω να της φέρω τη ζακετούλα της. Αφού κρυώνει και δε λέει τίποτα. Πάντα εγώ της φέρνω τη ζακετούλα της". Και σηκώθηκε, ανέβηκε σε μια οικοδομή και ξαναγύρισε. Με το ζόρι - έκανε ένα τέταρτο να πάει και να έρθει. Μόλις τη σκέπασε, τα πρόσωπα και των δυο ξαστέρωσαν...
    Θυμάμαι πως ήθελα κάποτε να καταφέρω να τους μοιάσω, με όλη μου την ψυχή. Τόσο κουράγιο και αγάπη... Και δεν τους γνώριζα καν, παρόλα αυτά το κατάλαβα.
    Σ΄ευχαριστώ για το όμορφο κείμενο, που μου ξύπνησε αυτή τη μνήμη.
    Και με έκανε να θυμηθώ πως ακόμη θέλω να τους μοιάσω...
    Σε φιλώ και σου στέλνω τα θερμά μου συγχαρητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ πόσο χαίρομαι μ' αυτό το μικρό σου αληθινό απόσπασμα!
      Το έκανα ήδη εικόνα στο μυαλό μου και συγκινήθηκα πολύ.
      Οι ευχαριστίες δικές μου Έλλη μου, για τη σταθερή σου πορεία δίπλα μου, για την ευαισθησία σου και για την ενθάρυνσή σου.
      Να'σαι καλά και εύχομαι να έχεις μια γερή δόση διακοπών!

      Διαγραφή
  16. Είναι αυτό το ...
    Εμείς θα γεράσουμε μαζί....
    Και μένεις άναυδος στο πόσα ζευγάρια πια ‘’γερνάνε’’ πραγματικά μαζί!
    Και δυσκολεύεσαι να ανασάνεις όταν αντικρίζεις κατάματα την αγάπη, γιατί για εμένα αυτό είναι αγάπη, πραγματική αγάπη που την σμίλεψε ο χρόνος κι όχι τα λόγια του αέρα . Μόνο βαθύ σεβασμό μπορείς να νοιώσεις απέναντί τους. Υπέροχο να το γράφεις, διδάσκει όταν το διαβάζεις μα πιο πολύ σε κάνει να επιθυμείς να το ζήσεις .
    Να είσαι καλά Μαρία μου με την δημιουργική γραφή σου!
    Μη σταματήσεις να γράφεις ποτέ σου , γιατί έχεις μια ξεχωριστή ματιά απέναντι στα γεγονότα.

    Τα φιλιά μου
    Καλή σου εβδομάδα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου το είχα ακούσει κάποτε και μου είχε αποτυπωθεί στη μνήμη. "Θα πεθάνουμε μαζί!". Όχι "θα ζήσουμε", ίσως αυτό ακούγεται λιγότερο δεσμευτικό και πιο κοινότοπο.
      Σ΄ αυτούς τους (λίγους ίσως) συνεπείς και αγωνιστές της ζωής, υποκλίνομαι και προσκυνώ. Σ' ότι κι αν ορκίζονται. Σχέση, πολιτική τοποθέτηση ή στάση ζωής. Το να μην προδίδεις τα όνειρά σου, θέλει αρετή και προσήλωση. Και σκληρή δουλειά...
      Τιμή μου τα λόγια σου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ απ' την καρδιά μου!!!

      Διαγραφή
  17. Πολύ όμορφη η ιστορία σου Μαρία μου ωδή
    προς τα περήφανα γηρατειά που η πατρίδα μας
    τιμωρεί με το χειρότερο τρόπο!
    Τουλάχιστον όσο είναι στο χέρι μας
    ας τιμήσουμε με την παρουσία μας στη ζωή τους
    στην καθημερινότητα τους τα δικά μας
    γεροντάκια που σπατάλησαν τη ζωή τους
    για τη δική μας απόλαυση!

    Αγκαλιές σφιχτές
    και φιλιά θαλασσινά
    για καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλες τόσες αγκαλιές κι από μένα Ζουζού μου!
      Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ που αράζεις λίγο κι από δω...

      Διαγραφή
  18. Καπου εδώ γύρω ειχα αφήσει το σχόλιο μου αλλα δεν ήθελε να ερθει γιατί μαλλον Κανελλάκι μου συγκινήθηκε με ότι διαβασε. εδώ και στις Φλώρας... ΄θυμησες πανω απο 50 χρόνων μου ξύπνησε...νομιζα οτι εγραψες την δική μας ίστορία... μονο που αυτό θα ήταν αδυνατο γιατι η ζωή που περιγραφεις εξελίστηκε και συνεχίζεται στην Κρήτη ... πόσο πολύ...να εισουνα κοντα μας;;
    γι αυτό σου πρέπει να σου πώ.....
    Πως τους ζηλεύω εκεινών
    των άξιων ανρθώπω
    που βάζουνε στο γράψιμο
    καρδιά ψυχή και κόπο.!!!!! φιλώ σε Κανελλάκι μου..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aπανωτές οι συγκινήσεις Ρουλάκι μου γλυκό!
      Αν η ιστορία μου είναι αντίστοιχη με τη δικιά σας, τότε -ειλικρινά- το θεωρώ μεγάλη μου τιμή!
      Όσο για τη μαντινάδα σου...
      Μέθυσα!
      Να κάνεις αναρτήσεις με μαντινάδες!
      Έχεις μεγάλο ταλέντο!!!
      Φιλιά στην πατρίδα!

      Διαγραφή
  19. Mayumi μου γλυκιά...
    Ευχαριστώ για τον τίτλο που μου απένειμες!
    Σ' ευχαριστώ πολύ που στολίζεις με την παρουσία σου τη γωνιά μου.
    Οι ευχαριστίες είναι περιττές ανάμεσά μας.
    Το κάνω με την καρδιά μου, όπως το κάνεις κι εσύ!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μπήκα τυχαία και ήταν ωραία η ανάρτησή σας

      καλό μήνα

      Διαγραφή
  20. Kι εγώ μπήκα (όχι τυχαία) στο προφίλ σας και εντυπωσιάστηκα!
    Ειλικρινά χάρηκα που ο δρόμος σας έφερε προς τα μέρη μας.
    Σας ευχαριστώ πολύ!

    Εις το επανιδείν!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή